تنیس روی میز

زمینه و هدف : با وجود آن که کافئین به عنوان یک مکمل تحریک کننده روانی به طور گسترده توسط ورزشکاران استفاده می شود؛ اما اثربخشی مصرف آن در دوره های مختلف تمرینی و انواع ورزش ها، به خوبی مشخص نیست. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر مکمل کافئین بر برخی شاخص های مهارتی و آمادگی حرکتی بازیکنان زبده تنیس روی میز شهرستان سبزوار بود. روش تحقیق : 14 بازیکن مرد تنیس روی میز (با میانگین سنی 6/ 11 ± 29 سال، قد 79 / 7 ± 175 سانتی متر و وزن 26 / 15 ± 07 / 77 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت متقاطع و به گونه ای طراحی شد که آزمودنی ها سه مرتبه با فاصله یک شبانه روز از یکدیگر در یکی از سه حالت کنترل، مصرف مکمل کافئین (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و مصرف دارونما (پودر نشاسته به صورت کپسول) قرار گرفتند. در هر جلسه آزمودنی ها به ترتیب آزمون های مهارتی فورهند، بک هند، سرویس و در نهایت، آزمون چابکی و زمان عکس العمل را اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند و سطح معنی داری 05/ p< 0 در نظر گرفته شد. یافته ها : نتایج نشان داد که مصرف کافئین اثر معنی داری بر نتایج آزمو نهای مهارتی فورهند، بک هند، سرویس تنیس روی میز و همچنین آزمو نهای چابکی و زمان عکس العمل (به نور و صدا) بازیکنان ندارد (05/ p >0). نتیجه گیری : مصرف 5 میلی گرم کافئین به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن، بر بهبود شاخص های مهارتی و آمادگی حرکتی بازیکنان زبده تنیس روی میز تاثیر ندارد.

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین شبکه های توجه بر رفتار خیرگی و دقت اجرا در مهارت فورهند تنیس روی میز بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود و با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. 42 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی (23-18 سال) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و با بلوک بندی تصادفی در سه گروه آزمایشی هشدار، جهت گیری، کنترل اجرایی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از 8 جلسه تمرین از شرکت کنندگان آزمون دقت به عمل آمد و رفتار خیرگی افراد نیز برای بررسی مدت، تعداد و محل تثبیت با سیستم ردیاب چشم ثبت شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب 3 (مراحل آزمون)* 4 (گروه) با اندازه گیری تکراری در سطح معنی داری 05/0 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد دستورالعمل ارائه شده باعث بهبود دقت عملکرد افراد در آزمون یادداری نسبت به پیش آزمون شد اما بین یادداری فوری و تاخیری تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج مربوط به مدت تثبیت برای پیدا کردن هدف نیز نشان داد بین گروه های جهت گیری و کنترل اجرایی در یادداری تاخیری تفاوت معناداری وجود داشت که گروه جهت گیری مدت زمان تثبیت بیشتری نشان داد. همچنین، همه گروه های تمرینی در یادداری فوری و تاخیری نسبت به پیش آزمون تعداد تثبیت بیشتری داشتند. بنابراین می توان گفت در این پژوهش، تمرین شبکه های توجه سبب بهبود دقت عملکرد افراد مبتدی در تکلیف فورهند تنیس روی میز شد و تا حدودی نیز توانست الگوی رفتار خیرگی این افراد را بهبود بخشد.

مقدمه و هدف: شناسایی موثرترین شیوه های تمرینی برای توسعه قابلیت های جسمانی و عملکردی ورزشکاران از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف تحقیق حاضر مقایسه دو شیوه تمرینی منتخب روی برخی متغیرهای فیزیولوژیکی و عملکردی بازیکنان تنیس روی میز باشگاهی بود.مواد و روش ها: تعداد 16 بازیکن نوجوان پسر در گروه های تمرین ترکیبی (تعداد 10 نفر با شاخص توده بدنی 65.3±19.1 کیلوگرم برمترمربع) و تمرین سنتی (تعداد 8 نفر با شاخص توده بدنی 21.1±19.1 کیلوگرم بر مترمربع) که حداقل دو سال تجربه شرکت در مسابقات استانی داشتند، به شکل در دسترس انتخاب شدند. در تمرینات سنتی تاکید روی تمرین های مهارتی و در ترکیبی منتخب تمرکز روی تمرینات قدرتی- هوازی بود که به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. برخی متغیرهای موثر در اجرای آزمودنی ها شامل توان بی هوازی، توان هوازی، سرعت و عملکرد مهارتی در پیش و پس آزمون در شرایط نسبتاً یکسان اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0/05>P تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که در متغیرهای سرعت (ترکیبی=11.9- ؛ سنتی=0.5%)، چابکی (ترکیبی=8.9-% ؛ سنتی= بدون تغییر)، اوج توان بی هوازی (ترکیبی=14.5؛ سنتی=17.3-%)، میانگین توان بی هوازی (ترکیبی=5.9 ؛ سنتی=23.4-%)، ظرفیت هوازی (ترکیبی=5.9 ؛ سنتی=0.55-%)، قدرت مچ دستی (ترکیبی=25.9؛ سنتی=4%) بهبودی معناداری در گروه ترکیبی نسبت به سنتی مشاهده شد (0/05>P). از سوی دیگر، در مهارت های تاپ اسپین فورهند (ترکیبی=46.5 ؛ سنتی=74.7%) و تاپ اسپین بک هند (ترکیبی=51.2 ؛ سنتی=83.2%) آزمودنی های گروه سنتی پیشرفت معناداری نسبت به گروه تمرین ترکیبی نشان دادند (0/05>P).بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که اجرای تمرینات سنتی احتمالاً تغییرات قابل توجهی روی قابلیت های فیزیولوژیکی بازیکنان ایجاد نکرد و حتی بازیکنان تنیس روی میز ممکن است در مسابقات متوالی کاهش در عملکرد را تجربه نمایند. 

هدف تحقیق حاضر، شناسایی راهبردها و پیامدهای توسعه بین المللی تنیس روی میز ایران بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات بنیادی با رویکرد کیفی است که با روش تحلیل مضمون صورت گرفت. شیوه جمع آوری داده ها به صورت مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته بود. مشارکت کنندگان تحقیق شامل کلیه خبرگان حوزه تنیس روی میز ازجمله مربیان تیم های ملی تنیس روی میز ایران، مدیران ارشد در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون تنیس روی میز و اعضای هیئت علمی دانشگاه بودند که 16 نفر از آنان به عنوان نمونه تحقیق به شیوه هدفمند در نظر گرفته شدند. پس از تجزیه و تحلیل و خرد کردن واحدهای معنادار در نهایت 194 گزاره کلامی با مجموع 328 فراوانی آماده دسته بندی و تشکیل مقولات کلی گردیدند. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که 10 مقوله اصلی در بخش راهبردها شامل راهبردهای ارتباطی، مدیریت منابع انسانی، نظارتی، راهبردهای انگیزشی، اقتصادی، فنی و تخصصی، مدیریتی، فرهنگی، راهبردی و بین المللی و همچنین در بخش پیامدها مقولات اصلی شامل پیامدهای فنی و تخصصی، توسعه تجهیزاتی، انگیزشی، بین المللی، بهداشت و سلامت، اقتصادی، اجتماعی و آرمانی کشف و احصا گردیدند. با توجه به راهبردهای تدوین شده، نمودار درختی راهبردها و پیامدهای توسعه بین المللی تنیس روی میز ایران طراحی شد که این نمودار می تواند به سادگی مورد استفاده مدیران و مسئولان قرار گیرد.   توجه به اخذ کرسی های بین المللی، تعامل با کشور های صاحب رشته، شناسایی و توجه به استعداد ها، حمایت از ورزشکاران مستعد، تقویت زیرساخت ها، توجه رسانه ملی و اجتماعی به رشته تسهیل در فرایند لژیونر شدن و به کارگیری متخصصان در حوزه های اجرایی و بین المللی از راهکارهای بین المللی سازی تنیس روی میز ایران می باشد.