پلتفرمی شدن

هدف پژوهش حاضر ارائه ی تحلیلی انتقادی پیرامون تحولات توسعه ی شبکه جهانی اینترنت و فضای سایبر بر اصل حاکمیت سرزمینی است. دراین راستا، تحولات فناورانه مبتنی بر اینترنت در تغییر نقش، جایگاه و حدود اختیارات دولت ها برای اعمال قانون در قلمرو ارضی آن ها بررسی شده است. سوال اصلی این است که چگونه پلتفرمی شدن و متاورسی شدن، بیش از گذشته اِعمال حق حاکمیت دولت ها را به چالش می کشد و عمده ترین حوزه های این تاثیر کدام اند؟ نتایج نشان می دهند که توسعه ی اکوسیستم پلفترمی بومی باکیفیت، همراه با تضمین حفاظت از داده ها و حریم شخصی کاربران، هدایت کاربران ایرانی به پیام رسان های دولت هایی که با ایران رابطه ی حسنه دارند، تنوع بخشی به پلتفرم های خارجی و حمایت از تولید و اشتراک گذاری محتوای بومی مبتنی بر فرهنگ ایرانی-اسلامی و توجه به محلی سازی داده ها می تواند تا اندازه ی زیادی مخاطرات سلطه ی پلتفرم های بزرگ غربی را کاهش دهد.

هواداری، یکی از پدیده های اجتماعی متأثر از روندهای رسانه ای شدن و پلتفرمی شدن در جهان امروز است. در مطالعات رسانه غالباً توجه زیادی به ماهیت و اقتضائات رسانه نشده و این پدیده به مثابه نوعی جعبهٔ سیاه، نادیده گرفته می شود. درک ویژگی های خاص پلتفرم های گوناگون و شناخت امکانات یا محدودیت های این پلتفرم ها در نحوهٔ ابراز هواداریِ هواداران، هدف اصلی این پژوهش است. مبانی نظری این پژوهش بر دو مفهوم اصلی، یعنی جبرگرایی تکنولوژیک و پلتفرمی شدن تمرکز دارد. در اجرای روش پژوهش، با 10 نفر از هواداران گروه های کی پاپ مصاحبه شده است. یافته های حاصل از تحلیل مضمون مصاحبه ها در قالب 5 مضمون اصلی «انگیزه ها و دلایل هوادارشدن و هوادارماندن»، «ویژگی های خاص هر پلتفرم از منظر هواداران»، «پلتفرم هواداری»، «تغییر پلتفرم هواداری و نقش آن در ابراز هواداری»، و «موانع و محدودیت های پلتفرمی برای ابراز هواداری» تبیین شده اند. در مجموع می توان ادعا کرد آنچه هواداری در پلتفرم را شکل می دهد، ترکیبی از عوامل فناورانه و اجتماعی است. اقتضائات پلتفرم ها در نحوهٔ ابراز هواداری نقش دارند؛ اما تنها عامل تعیین کننده نیستند و نقش آفرینی شان در تعامل با عوامل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ...، نتیجهٔ نهایی را رقم می زند.