نقش تنظیم گری

امروزه موفقیت هر کشور در بالا بردن سطح رفاه و پیشرفت مردم آن کشور تعریف می شود. لازمه این پیشرفت نیز رشد اقتصادی کشور بوده و از جمله موارد مهم در موضوع رشد اقتصادی، قابلیت صنعت یک کشور جهت فعالیت بین المللی و حضور در بازارهای خارجی است. برای اینکه صنایع یک کشور و شرکت های فعال در آن ها بتوانند با رویکرد صادرات محور در عرصه های بین المللی حضور پررنگی داشته باشند، لازم است محصولات و خدمات این صنایع در مقایسه با رقبای بین المللی خود از مزیت رقابتی برخوردار باشند. کسب مزیت های رقابتی در بازارهای بین المللی علاوه بر اینکه به محیط خرد و درون صنعت یک شرکت وابسته است، متأثر از محیط کلان و دور شرکت ها بوده و در این میان دولت در شکل دهی و تأثیر بر این محیط نقش بسزایی ایفا می کند. تأثیرگذاری دولت بر محیط های اقتصادی فارغ از میزان و نحوه اثرگذاری، در تمامی مکتب های اقتصادی مورد پذیرش بوده اما در کشور ایران با توجه به حضور حداکثری دولت در بسیاری از سطوح اقتصادی این تأثیر از اهمیت بیشتری برخوردار است. این مقاله در پی یافتن و کشف انواع نقش دولت در کسب مزیت رقابتی صنایع در عرصه های بین المللی است. این پژوهش از لحاظ جهت گیری و هدف در دسته پژوهش کاربردی قرار می گیرد. راهبرد این پژوهش کیفی است و از میان دسته های راهبرد کیفی روش تحلیل محتوای کیفی را هدف گرفته است. تجزیه وتحلیل داده ها، به شکل گیری 43 شاخص، 14 مؤلفه و 3 بعد منجر شد. نتایج نشان می دهد که دولت ها می بایستی در 3 بعد نقش خود را ایفا کنند. نقش تسهیلگری، نقش تنظیمی و نقش ترویجی.