رویداد رقابتی

مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تصویرسازی استراتژی های بازی در مقایسه با تصویرسازی مهارت ها بر اجرا در یک دوره رقابت ورزشی بود. روش پژوهش: شرکت کنندگان 30 نفر (19 مرد و 11 زن) از کاراته کا هایی بودند که به لحاظ سطح اجرا بالاتر از متوسط ارزیابی شدند. ابتدا توانایی و تجربه های گذشته شرکت کنندگان در تصویرسازی حرکتی سنجش شد. سپس آنها در یک طرح نیمه تجربی و در یکی از سه گروه تصویرسازی استراتژی، تصویرسازی حرکت یا کنترل شرکت کردند. هر فرد با یک حریف مبارزه کرد، بلافاصله بعد از آن، عمل مورد نظر را بر حسب گروه انجام داد و در پایان با همان حریف قبلی دوباره به رقابت پرداخت. یافته ها: نتایج نشان داد که کاراته کاها از توانایی تصویرسازی خوبی به ویژه در حفظ مشخصه های زمانی حرکت برخوردار بوده و در مسابقات گذشته به ویژه قبل از شروع مسابقه از تصویرسازی شناختی عمومی و شناختی اختصاصی بهره می برده اند. هم چنین، روش های تجزیه و تحلیل ناپارامتری مشخص کردند که در طرح نیمه تجربی گروه تصویرسازی استراتژی توانست اختلاف امتیاز بالاتری را در پس آزمون کسب کند، اما گروه های تصویرسازی مهارت و کنترل تغییر معناداری نداشتند. نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاکی از آن بود که تصویرسازی استراتژی نسبت به تصویرسازی مهارت دارای مزیت است. پیشنهاد می شود، تصویرسازی استراتژی بازی به عنوان یک عامل مؤثر بر موفقیت ورزشی می تواند در فواصل بین مسابقات مورد استفاده قرار گیرد.