خودپذیرشی

هدف از مقاله پیش رو تحلیل جامعه شناختی عملکرد ورزشی با رویکرد خود پذیرشی و مدیریت بدن در دختران ورزشکار شهر تهران در رشته انفرادی(بدنسازی) می باشد و برای اجرای آن از روش تحقیق ترکیبی با طرح اکتشافی استفاده شده است. ابتدا در بخش کیفی پژوهش با استفاده از تکنیک گراندد تئوری مدل استراوس و کوربین، مصاحبه ای با 49 نفر  صورت پذیرفت . سپس، در بخش کمّی به شیوه پیمایشی ، پرسشنامه های تهیه و در اختیار 120 نفر قرار داده شد. اعتبار پرسشنامه را صاحبنظران تأیید کردند و پایایی آن با آلفای کرونباخ (0/977) محاسبه شد . در این خروجی از مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده گردید و به بررسی مسیرهای مشخص پژوهش مطابق با مدل مفهومی پرداخته شد . شاخص برازش مدل کمی  0/088 و بیانگر مطلوبیت قوی مدل است که محکی برای اعتبار نظریه برپایه تلقی می شود. نتایج یافته های بخش کیفی در قالب 6 مفهوم: شرایط علی شامل : ضعف ویژگی های شخصیتی ؛ پدیده ی محوری : خودپذیرشی و عدم اعتماد به نفس ؛ شرایط مداخله گر: نقش دوستان و مربیان؛ شرایط زمینه ای: عادت واره دختران ورزشکار ؛کنش و تعامل ها : مدیریت بدن؛ پیامدها: احساس رضایت از خود و تأیید دیگران می باشد. بر اساس یافته های بدست آمده، اغراق گویی دختران ورزشکار بدنساز از خود ، ناشی از  اگاهی و احساس دختربدنساز، از خانواده و جامعه نسبت به پدیده ورزش بدنسازی می باشد که این نوع رفتار بازخوردی از نگرش منفی در تعامل ها و روابط بینابینی حاصل می شود.