خودمعلول سازی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر کمال گرایی، اهمال کاری و خودمعلول سازی بود. طرح کلی این پژوهش با توجه به اهداف و ماهیت پژوهش یک طرح آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. قلمرو زمانی در سال 1395-1396 بود و مکان انجام این پژوهش دانشگاه پیام نور در شهر گیلانغرب بود. برای ارزیابی متغیرها از مقیاس خودمعلول سازی جونز و رودوالت(1982)، پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (1991) و مقیاس کمال گرایی چند بعدی فراست (FMPS) استفاده کردیم. جامعه آماری تمامی دانشجویان دانشگاه پیام نور گیلانغرب در سال 1396-1395 بودند. تعداد نمونه 30 نفر بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(15 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش) جایگزاری شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه آموزش شناختی رفتاری را به صورت هفته ای دو بار و در جلسات دو ساعته دریافت کردند. برای توصیف متغیرها از فراوانی، درصد فراوانی، فراوانی تراکمی، میانگین و انحراف معیار و برای ارزیابی فرضیات از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده کردیم. نتایج نشان دادند که آموزش شناختی رفتاری بر کمال گرایی دانشجویان دانشگاه پیام نور گیلانغرب تاثیر معنی داری(0.036=P، 4.863=F) دارد. آموزش شناختی رفتاری بر اهمال کاری دانشجویان دانشگاه پیام نور گیلانغرب تاثیر معنی داری(0.000=P، 22.627=F) دارد. آموزش شناختی رفتاری بر خودمعلول سازی دانشجویان دانشگاه پیام نور گیلانغرب تاثیر معنی داری(0.000=P، 43.884=F) دارد.