نگرش به مد

مقدمه : در گذشته، جراحی زیبایی در جهت بازگشت عملکرد و شکل طبیعی عضوی از بدن انجام می شد، اما امروزه جراحی زیبایی کارکرد اصلی خود را از دست داده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش مدل ساختاری روابط بین گرایش به جراحی زیبایی با نگرش به مد و تصویر بدنی منفی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجان با تکیه بر نوع جراحی در زنان متقاضی جراحی زیبایی شهر بوشهر بود.   روش : روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی زنان متقاضی جراحی زیبایی که در سال 1399 به کلینیک های زیبایی شهر بوشهر مراجعه کرده بودند را شامل می شد. حجم نمونه متشکل از 400 نفر خانم بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه های گرایش به جراحی زیبایی اعتمادی فر و امانی (1392)، نگرش به مد رضایی (1393)، تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (2005) و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (2001) بود.   یافته ها : یافته ها حاکی از آن بود که متغیرهای نگرش به مد و تصویر بدنی منفی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجان پیش بینی کننده گرایش به جراحی زیبایی در زنان بودند. یافته های مدل ساختاری نشان داد که مسیر نگرش به مد و تصویر بدنی منفی با تنظیم شناختی هیجان به طور مستقیم و با گرایش به جراحی زیبایی با میانجیگری تنظیم شناختی هیجان معنادار می باشد.   نتیجه گیری : تحلیل داده ها نشان دهنده مناسب بودن شاخص ها بود و نتایج نشان داد که مدل از برازش مطلوبی برخوردار است. یافته های این پژوهش می تواند، برای روان درمانگران و مشاوران در ارائه مشاوره تخصصی به زنان متقاضی جراحی پروتکلی مبنی بر اصلاح باورها و شناخت های غیرمنطقی و آموزش سبک های مقابله ای جهت کاهش تصویر بدنی منفی و مدگرایی و افزایش تنظیم شناختی هیجان معرفی نماید.

این پژوهش که با هدف بررسی ویژگی های شخصیتی و نگرش به مد با نگرش به بدن در زنان چاق 25 تا 50 ساله در شهر ایلام انجام شد، از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، وصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنانی است که بر اساس نظر پزشک در ارزیابی توده بدن (BMI)، چاق تشخیص داده شده و در سال 1400- 1399 به درمانگران مراکز بالینی جهت تعیین اختلالات روان شناختی معرفی شده اند. گروه نمونه که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید، 100 نفر از زنان چاق با مشخصات مذکور را شامل می شد. ابزار پژوهش عبارت بود از سه پرسشنامه شخصیت آیزنک (1963)، نگرش به مد صفارنیا و همکاران (1390) و پرسشنامه بدن فیشر (1970). یافته های پژوهش نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی برون گرایی و درون گرایی و نگرش به بدن در میان زنان جامعه هدف، رابطه معناداری در سطح اطمینان 95 % وجود دارد. و بین ویژگی های شخصیتی روان رنجوری و ثبات و نگرش به بدن رابطه معناداری وجود ندارد؛ همچنین نتیجه پژوهش نشان داد که بین نگرش به مد و نگرش به بدن در میان زنان 25 تا 50 ساله شهر ایلام، رابطه معناداری وجود ندارد و بین ویژگی های فردی و اجتماعی (وضعیت تأهل، وضعیت شغلی، تحصیلات) و نگرش به بدن در بین زنان 25 تا 50 ساله شهر ایلام، رابطه معنادار وجود دارد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی نگرش به مد براساس عملکرد افراد در باور های دینی، سبک های دلبستگی (ایمن، اجتنابی، اضطرابی) و ویژگی های شخصیتی می باشد. این مطالعه از نوع توصیفی−همبستگی و جامعه آماری آن شامل دانشجویان دختر متأهل و مجرد در مقطع کارشناسی در رشته های مختلف دانشگاه شهید باهنر کرمان است که از بین آنها 300 نفر به روش نمونه گیری ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های نگرش به مد صفاری نیا و همکاران (1391)، عمل به باور های دینی نیلسون (1976)، سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990) و تیپ های شخصیتی مک کری و کاستا (2020) بهره گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد: در پیش بینی نگرش به مد از روی متغیر های عمل به باور های دینی، ویژگی های شخصیت و سبک های دلبستگی، عمل به باور های دینی به صورت معکوس توانستند نگرش به مد را در دانشجویان پیش بینی کنند. فقط ویژگی شخصیتیِ برون گرایی و سبک دلبستگی اضطراب−دوسوگرا به صورت مستقیم و ویژگی شخصیتیِ دلپذیر بودن و عمل به باور های دینی به صورت معکوس توانستند نگرش به مد را در دانشجویان پیش بینی کنند. در پیش بینی نگرش به مد از روی ویژگی های شخصیتی، ویژگی های شخصیتیِ برون گرایی و انعطاف پذیری به صورت مستقیم و ویژگی شخصیتیِ دلپذیر بودن به صورت معکوس توانستند نگرش به مد را در دانشجویان پیش بینی کنند و در پیش بینی نگرش به مد از روی سبک های دلبستگی، فقط سبک دلبستگیِ اضطراب−دوسوگرا به صورت مستقیم توانست متغیر نگرش به مد را در دانشجویان دختر کرمان پیش بینی کند.