گروه تجاری

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر تنوع فعالیت گروه های تجاری و نوع صنعت بر بدهی های درون گروهی می باشد. شرکتی عضو گروه تجاری محسوب می شود که خود یا مادر باشد یا شرکت فرعی یا تابعه شرکت مادر باشد. جامعه آماری تحقیق شامل 91 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1380 تا 1389 است که تماماً شرکت های عضو گروه های تجاری می باشند. شاخص بدهی درون گروهی شرکت های نمونه از تقسیم بدهی های درون گروهی به جمع بدهی ها محاسبه شده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون میانگین دو جامعه (T-test) و چند جامعه (ANOVA) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بدهی های درون گروهی شرکت های عضو گروه های تجاری متنوع (چند رشته ای) نسبت به غیر متنوع (مثال در سه صنعت یا کمتر) بالاتر است. به عبارت دیگر نتایج تحقیق بیانگر این موضوع است که روابط مالی درون گروهی گروه های تجاری متنوع نسبت به غیر متنوع بیشتر است. همچنین نتایج نشان داد که نوع صنعت عامل تاثیر گذاری بر نسبت بدهی های درون گروهی است.

گروه تجاری، مجموعه ای به هم پیوسته از شرکت ها است که در بازارهای مختلف تحت کنترل مشترک مالی یا اداری به کارهای تجاری مشغول هستند و اعضای آن بواسطه روابط بین شخصی، قومی و یا پیش زمینه های تجاری به هم می پیوندند. هدف اصلی از این پژوهش بررسی و آشنایی بیشتر با گروه های تجاری است. واقعیت های اقتصادی که هنوز هم تا حدی ناشناخته باقی مانده اند. اطلاعات این پژوهش از روی منابع مختلف کتابخانه ای و مجلات معتبر بین المللی حسابداری گردآوری شده است. در این پژوهش خصوصیات مهم و تئوری های موجود در خصوص گروه های تجاری مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین با توجه به تحقیقات پیشین در زمینه گروه های تجاری، برخی از توانایی های گروه های تجاری تشریح شده است. شواهد و تحقیقات پیشین حاکی از این است که گروه های تجاری با استفاده از خصوصیات و ویژگی-های منحصر به فردشان می توانند در جهت کسب منافع بیشتر برآیند.

هنگامی که توانایی ایفای تعهدات از محل جریان های نقدی برای سرمایه داران خارجی محدود است ،گروه های تجاری ، یک مزیت اعتباری و تامین مالی را فراهم می کند،. تقسیم (به اشتراک گذاری) ریسک یکی دیگر از عوامل مهم و موثر گروه های تجاری است. هدف اصلی این پژوهش ،بررسی انتقال ریسک و عملکرد در گرو های تجاری است. این پژوهش از حیث هدف، از نوع کاربردی است. جامعه آماری، شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1388-1397 است. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که اولاً شرکت های وابسته به گروه های تجاری با احتمال کمتری برای مقابله با محدودیت های مالی (سطح پایینی از حساسیت جریان نقدی سرمایه گذاری ) نسبت به شرکت های مستقل، در صورت ثابت ماندن سایر شرایط اقدام می کنند . ثانیاً شرکت های وابسته به گروه های تجاری نسبت به شرکت های مستقل، با احتمال بالاتری اقدام به تسهیم (تقسیم) ریسک می کنند و ثالثاً عملکرد شرکت های وابسته به گروه های تجاری نسبت به شرکتهای مستقل، متفاوت است.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر عضویت در گروه تجاری بر نرخ مؤثر مالیاتی شرکت ها می باشد. نمونه ی تحقیق شامل 67 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال-های 1380 تا 1389 است و نرخ مؤثر مالیاتی از طریق تقسیم هزینه مالیات بر سود قبل از مالیات محاسبه شده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون تفاوت میانگین دو جامعه و رگرسیون حداقل مربعات معمولی(OLS )، استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که نرخ مؤثر مالیاتی شرکت های عضو گروه به طور معناداری از شرکت های مستقل کمتر می باشد. همچنین، بین اثر متقابل سودآوری و گروه با نرخ مؤثر مالیاتی رابطه ی معنی داری وجود ندارد. به بیان دیگر، همبستگی مثبت بین سودآوری قبل از مالیات و نرخ مؤثر مالیاتی در شرکت های عضو گروه، تفاوت معناداری با شرکت های مستقل ندارد

حسابرسی شرکت های عضو گروه های تجاری به دلیل دارا بودن منافع بالقوه اقتصادی آتی برای حسابرسان از جمله حسابرسی دیگر شرکت های عضو گروه درآینده یا ارائه خدمات غیر حسابرسی، ممکن است بر استقلال حسابرسان اثرگذار باشد. پیچیدگی معاملات درون گروهی در شرکت های عضو گروه تجاری نیز ممکن است یک عامل خطر حسابرسی توسط حسابرسان درنظر گرفته شود. مجموعه این عوامل ممکن است بر میزان اصلاحات حسابرسی نسبت به سود اولیه پیشنهادی صاحبکار در شرکت های عضو گروه تجاری اثرگذار باشند. از طرف دیگر ویژگی های کمیته حسابرسی (تخصص مالی و استقلال اعضا) می تواند بر تعاملات بین حسابرس مستقل و صاحبکار و نیز تصور حسابرسان از میزان ریسک حسابرسی شرکت ها اثرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عضویت در گروه تجاری بر میزان اصلاحات حسابرسی نسبت به سود پیشنهادی صاحبکار با تاکید بر نقش تعدیل گر ویژگی های کمیته حسابرسی است. در راستای دستیابی به هدف پژوهش، 102 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اواراق بهادار تهران طی سال های 1392 تا 1399 به روش حذفی سیستماتیک انتخاب و داده های لازم برای انجام پژوهش از صورت های مالی آنها استخراج شد. برای آزمون فرضیه های پژوهش از داده های تلفیقی و روش حداقل مربعات تعمیم یافته استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که عضویت در گروه تجاری بر میزان اصلاحات حسابرسی نسبت به سود اولیه پیشنهادی صاحبکار اثر معنادار ندارد. همچنین نتایج بیانگر آن بود که تخصص مالی کمیته حسابرسی اثر عضویت در گروه تجاری بر میزان اصلاحات حسابرسی نسبت به سود اولیه پیشنهادی صاحبکار را تعدیل می کند اما استقلال کمیته حسابرسی تاثیری بر این رابطه ندارد.