باتلر ییتس

در اوایل قرن بیستم در اروپا، به خصوص در حین و پس از جنگ جهانی اول، قدرت های استعماری همچون بریتانیا شاهد مبارزه و اعتراض مستعمره ها علیه حاکمیت استعماری بودند. در این میان، در ایرلند، در تاریخ آوریل ۱۹۱۶ قیام سراسری به نام خیزش عید پاک علیه سلطه ی استعماری بریتانیا در آن کشور رخ داد. اگرچه استعمارگان خیزش را سرکوب کردند، اما پس لرزه های آن قیام در جامعه و ادبیات ایرلند حضور پررنگ داشت. به عنوان شاعر ملی ایرلند، ویلیام باتلر ییتس در جهان زیبایی شناختی خود در برابر گفتمان استعماری بریتانیا برخاست و در اشعارش، با خلق دنیایی اسطوره ای، توانست مسائل مهم زمانه اش را بازتاب دهد و با نظام استعمارگری مخالفت کند. بنابراین، در این پژوهش با استفاده از خوانش پسااستعماری، تلاش شده است تا تصویری از سیاست پایداری ییتس را در شعر «عید پاک، ۱۹۱۶» و چند اثر دیگر از این شاعر ایرلندی را ترسیم و بررسی نماید. این پژوهش، همچنین، نشان می دهد که چگونه فرآیند مرکززدایی در شعر «عید پاک، ۱۹۱۶» به ساختارشکنی از قدرت استعماری و دفاع از مردم ایرلند منجر می شود