تمرین آسایی

هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر فاصله متفاوت آزمون خاطرآوری بر یادگیری و پردازش تحکیم مبتنی بر ارتقاء در حافظه حرکتی آشکار آشکار بود. آزمودنی های تحقیق را 36 دانشجو تشکیل می دادند که به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی با فاصله آزمون خاطرآوری فوری، تاخیری 6 ساعت و تاخیری 24 ساعت تقسیم شدند. تکلیف زمان عکس العمل زنجیره ای در تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفت. در مرحله اکتساب گروه ها به اجرای تکلیف در 15 بلوک 80 کوششی (سه ایپوک 400 کوششی) پرداختند. سپس در آزمون خاطرآوری، گروه ها پنج بلوک 80 کوششی (یک ایپوک 400 کوششی) از تکلیف را اجرا کردند. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شد. در مرحله اکتساب اثر اصلی گروه و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی معنی دار نبود اما اثر اصلی ایپوک تمرینی معنی دار بود و تمرین باعث افزایش میانگین تفاوت زمان عکس العمل توالی در ایپوک سوم نسبت به ایپوک های اول و دوم شده بود. در مرحله خاطرآوری اثر اصلی ایپوک تمرینی و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی معنی دار بود. نتایج آزمون تعقیبی دانکن نشان داد صرفا گروه با فاصله آزمون خاطرآوری 24 ساعت، در ایپوک آزمون خاطرآوری عملکرد بهتری نسبت به ایپوک سوم در مرحله اکتساب داشت. لذا، فاصله زمانی 24 ساعت برای اجرای آزمون خاطرآوری بهینه ترین فاصله برای ارتقاء حافظه حرکتی آشکار است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ریتم شبانه روزی و تغییرپذیری تمرین بر تحکیم مبتنی بر ارتقای حافظه حرکتی آشکار بود. 40 شرکت کننده راست دست رشته تربیت بدنی در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان با توجه به تیپ شبانه روزی خود به چهار گروه مختلف تقسیم بندی شدند. مرحله اکتساب شامل نُه بلوک ده کوششی بود که گروه های ثابت از فاصله 6/2 متر و گروه های متغیر به طور تصادفی از فواصل 2/3 و 6/2، 2 متر به تمرین مهارت هدف گیری با دست پرداختند. آزمون یادداری با ثبت امتیازات 30 کوشش (سه بلوک ده کوششی) پرتاب مهارت هدف گیری با دست از فاصله 6/2 متر در سه مرحله (یادداری فوری، یادداری تأخیری صبح، یادداری تأخیری عصر) اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد بهترین عملکرد را گروه تمرین ثابت صبح در آزمون یادداری صبح و گروه تمرین ثابت عصر در آزمون یادداری عصر دارد. به طورکلی می توان نتیجه گرفت بیشترین تحکیم مبتنی بر ارتقا در فاصله تمرین آسایی 24 ساعت در گروه های تمرین ثابت اتفاق می افتد و قرارگرفتن خواب شبانه در این فاصله تمرین آسایی منجر به تسهیل تحکیم حافظه حرکتی آشکار می شود؛ ازاین رو، تمرین ثابت در مقایسه با تمرین متغیر و فاصله تمرین آسایی 24 ساعت، بهترین فاصله برای تحکیم مبتنی بر ارتقای حافظه حرکتی آشکار است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دشواری تکلیف شناختی و توزیع تمرین بر تحکیم تکلیف کنترل قامتی انجام شد. 28 کارمند از دانشگاه الزهرا تهران بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و در سه گروه با توزیع تمرینی متفاوت 2 دقیقه، 15دقیقه و 24 ساعت با سه سطح دشواری (آسان، متوسط، دشوار) به طور تصادفی گمارده شدند. هر گروه 3 بلوک 6 کوششی از تکلیف شناختی شمارش معکوس که زمان هر کوشش 35 ثانیه، فاصله میان کوشش ها 20 ثانیه و فاصله زمانی میان بلوک ها بسته به تقسیم بندی گروه 2 دقیقه، 15 دقیقه و 24 ساعت بود را اجرا کردند. برای ارزیابی موقعیت لحظه ای مرکز فشار پا (COP) از فورس پلیت مدل کیستلر استفاده شد. پردازش داده های COP و محاسبه متغیرهای آن با استفاده از نرم افزار متلب انجام شد. از پرسشنامه فعالیت بدنی (IPAQ) نیز برای بررسی میزان فعالیت بدنی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس مرکب با اندازه های تکراری نشان داد اثر اصلی سطح دشواری تکلیف و توزیع تمرین معنادار بود (05/0p<). اثر تعاملی سطح دشواری تکلیف و توزیع تمرین معنادار بود (05/0p<). نتایج آماری نشان داد گروه توزیع تمرین فاصله دار 15 دقیقه و 24 ساعت با سطح دشواری آسان در مولفه های COP بهترین عملکرد و گروه توزیع تمرین با فاصله 2 دقیقه ای با سطح دشواری بالا ضعیف ترین عملکرد را داشتند. با توجه به یافته-های پژوهش حاضر، به مربیان و آموزش دهندگان توصیه می شود اجرای تکالیف حرکتی را با فواصل تمرین آسایی در جهت ارتقاء یادگیری، همراه سازند.

هدف تحقیق حاضر تاثیر زمان ارائه انواع القای هیجانی و خواب شبانه بر مکانیسم های تحکیم و بازتحکیم حافظه حرکتی بود. 60 دانشجو بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه کنترل، گروه های آزمایشی (القای هیجانی ناخوشایند قبل و بعد از یادداری) و (القای هیجانی خوشایند قبل و بعد از یادداری) تقسیم شدند. پژوهش دارای یک مرحله اکتساب و چهار مرحله فراخوانی بود. اکتساب در روز اول در ساعت 9 صبح و بلافاصله بعد از آن اولین فراخوانی (Train1) انجام شد؛ دومین و سومین فراخوانی ( Train3وTrain2 ) به ترتیب در ساعات 12 و 16 روز دوم و چهارمین فراخوانی (Train4) در ساعت 12 روز سوم انجام شد. همچنین به آزمودنی های گروه اول و دوم به ترتیب (قبل و بعد از Train2)، قطعه فیلم 3 دقیقه ای و چند قطعه عکس شامل صحنه هایی از دعوا و آسیب در میادین ورزشی و گروه سوم و چهارم، قطعه فیلم سه دقیقه ای و چند قطعه عکس شامل صحنه های از برد در میادین ورزشی ارائه شد. یافته ها نشان داد در گروه کنترل، فواصل تمرین آسایی از بلوک ششم مرحله اکتساب تا Train4 بازتحکیم و بهبود حافظه حرکتی را به دنبال داشت (p<0/05). القای هیجانی در فواصل تمرین آسایی و به ویژه بعد از خواب شبانه باعث بهبود تحکیم و بازتحکیم حافظه حرکتی شد و این بهبود به نفع گروه القای هیجانی ناخوشایند بود (p<0/05). توصیه می شود یادگیرنده در هنگام یادگیری از خواب و محرک های هیجانی مطلوب بهره مند شود.