ارتش ایران

در جنگ دوم جهانی به دنبال اشغال ایران توسط متفقین دولتمردان آمریکائی با شناخت از جایگاه ایران درمنطقه و ضعف نظامی واقتصادی دردوران پهلوی دوم ، نقش خود را درقالب نیروی مستشار ی به ظهور رساندند. مستشاران آمریکایی طی سال های 1320 – 1357 ماموریت تامین امنیت و حفظ منابع و منافع خود در خلیج فارس با توانمندی های ارتش ایران به انجام رساندند . ایران راهبرد دفاعی خود را فراتر از مرز های بین المللی قرار داد و در مقابل ابر قدرت شرق از حمایت آمریکا بر خوردار بود. روش تحقیق : پژوهش توصیفی وتفسیر وقایع برپایه ابزارجمع آوری اطلاعات اسنادی و مدارک با شیوه مطالعات کتابخانه ای وآرشیو مراکز اسناد به تحولات تاریخی ایران معاصر می پردازد. هدف از پژوهش با تکیه براسناد، شناخت سیاست های نظامی وامنیتی دولت آمریکادردوران پهلوی دوم که درساختار راهبرد دفاعی وامنیتی تعریف می شود. درنتیجه گیری ازپژوهش، به نقش سیاستگذاران آمریکا در استفاده ابزاری ازارتش ایران در حفظ منافع خوددرخلیج فارس ودریای عمان دررقابت با ابرقدرت شرق پرداخته می شود.

با قدرت گیری رضاشاه، توجه حکومت به نیروهای نظامی کشور افزایش پیدا کرد و ساختار نظامی ارتش ایران بنیان گذاشته شد. تشکیل نیروی هوایی در دوره رضاشاه و تقویت همه جانبه آن در دوره محمدرضا شاه از مهم ترین تحولات نظامی ایجادشده در ساختار ارتش ایران در دوره پهلوی بود. هرچند که با وجود تمامی توجهات معطوف شده به نیروی هوایی و بودجه و امکانات بالایی که در اختیار این نیروی نظامی قرار داشت، به دلایل گوناگون شکاف و انشقاق درونی در این سازمان به صورت روزافزون گسترش پیدا کرد و در آستانه انقلاب اسلامی به اوج خود رسید. در این مقاله تلاش شده است تا با روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر روزنامه ها، اسناد و منابع موجود، وضعیت نیروی هوایی ارتش ایران در عصر پهلوی و نقش آن در پیروزی انقلاب اسلامی موردبررسی قرار گیرد. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که رسته های مختلف نیروی هوایی، به ویژه همافران، با آگاهی از تبعیضات درون سازمانی و ساختار معیوب ارتش ایران به تدریج از بدنه اصلی ارتش فاصله گرفتند و در جریان پیروزی انقلاب اسلامی در کنار مردم به مبارزه با نظام شاهنشاهی پرداختند که این همراهی از دلایل تسریع در روند پیروزی انقلاب بود.