فرهنگ ورزش

تحولات فزاینده در صنعت رسانه، مدیریت شرکت های فعال در این صنعت را به طور کامل دگرگون کرده است. در گذشته، شرکت های رسانه ای، بنگاه های بزرگی بودند که کلیه فرایندهای ایجاد ارزش را درون سازمان خود ایجاد می کردند اما امروزه با پدید آمدن شرکت هایی از صنایع غیر رسانه ای و گسترش حضور رسانه ها در عرصه های جدید، امکان اجرای تمام مراحل تولید آثار رسانه ای، تنها از طریق یک شرکت، از میان رفته است و شرکت های رسانه ای ناگزیر از به کارگیری توانایی شرکت های دیگر در این حوزه هستند. مقاله حاضر، با پرداختن به این موضوع که ائتلاف های راهبردی چگونه می توانند ساز و کاری برای تعامل با محیط جدید رسانه ای پدید آورند، تلاش کرده است که در حوزه اقتصاد رسانه، به تبیین رویکردهای ایجاد هم افزایی و ارزش افزوده در صنعت رسانه بپردازد. بر اساس این پژوهش که با رویکرد اکتشافی و با مطالعه کتابخانه ای، به تبیین ابعاد گوناگون ایجاد شبکه مشارکتی و ائتلاف راهبردی میان شرکت های دارای مزیت های رقابتی مکمل پرداخته است، چنین رویکردی می تواند به تحقق قابلیت درونی شرکت های رسانه ای بینجامد.

هدف از انجام پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر نهادینه سازی فرهنگ ورزش در کودکان ونوجوانان بود. روش تحقیق حاضر توصیفی- پیمایشی و از حیث هدف، کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش را در بخش کیفی صاحبنظران حوزه ورزش کودک و نوجوان و در بخش کمی کلیه معلمان تربیت بدنی کشور( 29700نفر) تشکیل دادند، نمونه آماری در بخش کیفی25 متخصص و در بخش کمی برابر با (122 نفر 66 مرد و 56 زن) دبیر تربیت بدنی به صورت خوشه ای طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مصاحبه با صاحب نظران حوزه ورزش کودکان و نوجوانان و مطالعه مبانی نظری بود، که روایی صوری و محتوایی آن به تایید متخصصان امر رسید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ(82/0) بدست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش واریمکس استفاده شد. براساس نتایج تحلیل عاملی 6 عامل شناسایی شد که می توانند 732/49 درصد واریانس نهادینه سازی ورزش در کودکان و نوجوان از دیدگاه معلمان تربیت بدنی ایران را براورد نمایند. بنابر این ضروری است عوامل موثر بر نهادینه سازی فرهنگ ورزش در کودکان و نوجوانان مورد توجه خانواده ها و برنامه ریزان ورزش کشور قرار گیرد.

هدف از تحقیق حاضر، شناسایی عوامل موثر در توسعه فرهنگ ورزش همگانی بوده است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است که به شیوه توصیفی تحلیلی و به شکل میدانی به مرحله اجرا درآمده است. جامعه پژوهش حاضر تعداد 800 نفر از کارشناسان و مدیران و دست اندرکاران ورزش همگانی کشور بودندکه از این میان و با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان تعداد 260 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ضریب پایایی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ و به میزان(0/912) محاسبه گردید. برای تهیه پرسشنامه با استفاده از مصاحبه با اساتید متخصص تعداد 48سوال در 8 حوزه شناسایی شد که به وسیله تحلیل عاملی اکتشافی و تائیدی گویه های مناسب تحقیق در نهایت در 35 گویه و 7 حوزه طبقه بندی گردید. رتبه بندی عوامل بوسیله آزمون رتبه بندی فریدمن انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد عامل اصول و ساختار مهم ترین عامل در توسعه فرهنگ ورزش همگانی بوده است. آموزش ورزش همگانی در رتبه دوم قرار گرفت . این مطلب بر ضرورت آموزش در راستای توسعه فرهنگ ورزش همگانی در کشور می افزاید. توسعه فرهنگ ورزش همگانی فرآیندی زمان بر خواهد بود که عزم جدی مسئولان را می طلبد.

هدف این تحقیق تحلیل عاملی فرهنگسازان در ترویج فرهنگ ورزش در ایران بود. روش شناسی تحقیق از نوع ترکیبی اکتشافی بود. یعنی ابتدا با روش کیفی فرهنگسازان و خلق کنندگان فعالیتهای ورزشی شناسایی و مدل مفهومی ساخته شد و سپس با استفاده از روش کمی معادلات ساختاری رویکرد حداقل مربعات جزئی یا PLS، نقش آنها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته پنج ارزشی لیکرت بود. روایی پرسشنامه به تایید ده تن از خبرگان مدیریت ورزشی رسید. نتیجه آزمون آلفای کرونباخ با مقدار 0.878 نشان داد پایایی پرسشنامه در سطح قابل قبولی است. جامعه آماری افرادی بودند که در خلق انواع فعالیتهای ورزشی در ایران نقش داشتند. 604 مورد از پرسشنامه های توزیع شده پاسخ داده شد (n=604). تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS22 و Smart-PLS انجام گرفت و سطح اطمینان 95% در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد؛ در حال حاضر؛ خانواده، دوستان و نهادهای اجتماعی، جامعه پزشکی، وزارت ورزش و رسانه ملی؛ در ترویج فرهنگ ورزش در جامعه نقش معناداری دارند ولی مدیران دولتی و سیاستمدارن، رهبران و علمای مذهبی، هنرمندان، ورزشکاران نخبه و افراد مشهور در ترویج فرهنگ ورزش منفعل هستند. با توجه به یافته ها ضرورت دارند مدیران ورزشی به منظور استفاده از پتانسیل فرهنگسازان مختلف جهت ترویج فرهنگ ورزش؛ راهکارهایی شناسایی و اجرا نمایند.

هدف این مقاله تعیین شاخص ها و ویژگی های فرهنگی معنوی ورزش کشور است. روش انجام پژوهش آمیخته و جامعه آماری در بخش کیفی را مدیران ستادی، اساتید مدیریت ورزشی و پژوهشگران این حوزه و در بخش کمی مدیران و متخصصان ورزشی، اساتید مدیریت ورزشی و پژوهشگران تشکیل دادند. به صورت هدفمند 65 پرسشنامه محقق ساخته به صورت آنلاین و میدانی توزیع شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی برای ویژگی های جمعیت شناختی و آمار استنباطی آزمون فریدمن در سطح معنی داری 05/0 با نرم افزارSPSS برای اولویت بندی شاخص ها و مؤلفه ها استفاده شد. نتایج نشان داد در رتبه بندی مربوط به مؤلفه های شاخص فرهنگی ورزش کشور بیشترین میانگین رتبه مربوط به فعالیت های فرهنگی در ورزش و کمترین میانگین رتبه مربوط به ارتباطات و مبادلات فرهنگی بوده است. در رتبه بندی مربوط به مؤلفه های شاخص معنوی ورزش نیز بیشترین میانگین رتبه مربوط به فعالیت معنوی در ورزش و کمترین میانگین رتبه مربوط به هویت دینی در ورزش بوده است

هدف از پژوهش حاضر، توصیف عوامل موثر بر گرایش و عدم گرایش شهروندان شهر آمل به ورزش     می باشد. روش انجام این پژوهش، توصیفی– پیمایشی و روش جمع آوری اطلاعات، میدانی بوده است. جهت گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه محقق ساخته برای افراد شرکت کننده در ورزش- با اقتباس از پرسشنامه شمسی(1392)- و افراد غیر شرکت کننده در ورزش- با اقتباس از پرسشنامه موتمنی و همکاران (1392)- استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون فردیمن، آزمون کروسکال والیس، تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل تابع تشخیص در سطح معناداری p≤0/05 استفاده شده است. نتایج نشان داد متغیر خانواده بیشترین نقش و متغیر مدرسه کمترین نقش را در گرایش شهروندان شهر آمل در زمینه مشارکت در ورزش و فعالیت بدنی دارا بوده است- مدرسه بیشترین نقش را در عدم گرایش افراد به ورزش و فعالیت بدنی دارا بوده است. نتایج نشان داد هرچه میزان درآمد افراد بالاتر باشد، فرهنگ ورزش نیز در بین آنان بالاتر است و هرچه فاصله تا اولین فضای ورزشی کمتر باشد، میزان فرهنگ ورزش افزایش می یابد. در مورد افراد ورزشکار نتایج نشان داد افراد با ساعات کاری بیشتر، فرهنگ ورزش بالاتری دارند و افرادی که هزینه و زمان زیادی را صرف فعالیت های جانبی می کنند، از فرهنگ ورزش پایین تری برخوردارند. در مورد افراد غیر ورزشکار نیز نتایج نشان داد هرچه میزان ساعات کاری افزایش می یابد، تاکید افراد بر موانع شغلی بیشتر می شود و کسانی که زمان و هزینه های زیادی را صرف فعالیت های جانبی نموده اند، بیشتر بر موانع شخصی تاکید داشته اند.