پیکره در پیکره

کانت اللوحات المجمعه " الشکل فی الشکل" موضع اهتمام الرسامین الإیرانیین و الهنود دائماً .إنّالرسوماتمزیجمنعدهأشکالمختلفهأشکالبشریه صغیرهوحیوانیهداخلجسمرئیسی، وهی فی بعض الحالات، أشکال نباتیه منحوته فی جسم أکبر. تم استخدام طریقه الأداء هذه فی الرسمین الإیرانی والهندی، فتره الجورجانی المغولیه وعلی الرغم من أنها تدلّ علی جمال الفنان وإبداعه، إلا أنّ هناک اختلافات فی المنظور والأداء. الغرض من هذا المقال هو تحلیل مقارن لهذا النمط من الرسم فی إیران و الهند فی القرنین العاشر والحادی عشر الهجریین والتعرف علی الاختلافات بین طرق تنفیذه المتقارب فی الهیکل. أمّا السؤال الرئیس فیهذاالمقال فهو أوجهالشبهوالاختلافبینطریقهالتنفیذوالتعبیر فی الرسومات المرکبه فی إیران والهند؟ کیف یتم تحدید الفرق بینهما؟ من هذا المنطلق، تم تحلیل مقارن بین لوحتین من الفتره الصفویه فی ایران مع لوحتین من فترهالجورجانی المغولیهوتحدیدخصائصهاوأوجهالتشابهوالاختلافبینهما. اتّضح لنامن خلال النتائج بأنّالرسام الهندی قد رسم موضوعاً خیالیاً بنظره موضوعیه وواقعیه ، لکن الرسام الإیرانی لدیه نظره جمالیه ومثالیه لتخیل العالم الحقیقی، کعالم مثالی وفردوسی. تم إعداد هذه الدراسه علی ضوء المنهج المکتبیوالاعتماد علی التحلیل المقارن.

نگاره "شتر ترکیبی همراه با ساربان" که امروزه در موزه متروپولیتن نگهداری می شود، از آثار نقاشی ترکیبی ایران و متعلق به ربع سوم قرن 10/16 است. مسئله اصلی در این پژوهش به حضور پیکره های انسانی کوچک تر با شاخصه های ظاهری متفاوت –که یکی از آنها در توصیفات موزه متروپولیتن راهبی بودایی معرفی شده است- و تفاسیر اجتماعی مرتبط با آنها معطوف است. بر این اساس، پژوهش حاضر می کوشد تا با استفاده از رویکرد تاریخ اجتماعی و نظریه بازتاب، بر مبنای اسناد و با روش توصیفی تحلیلی به مسئله چیستی هویت پیکره های انسانی متمایز کوچک تر و چرایی حضور آنها در نگاره یادشده و به بیان دیگر، برخی زمینه های اجتماعی مرتبط با طبقات اجتماعی پایین تر که با تصویرگری این اثر در ارتباط هستند، پاسخ دهد. در این راستا، از مهم ترین دستاوردهای این پژوهش، تعیین هویت پیکره های انسانی کوچک تر متمایز به عنوان قلندران صفوی است. ضمن آن که، حالات، ادوات و سایر ویژگی های پیکره های یادشده در هماهنگی با حالات قلندران (مانند خفته بودن در روز با پوستینی بر دوش) آیین های آنان (مانند جریده کشی و سقّایی)، جایگاهشان نزد علما و حکما و فرجام برخی قلندران شورشی صفوی است.