کوفتگی تأخیری

مقدمه و هدف: فعالیت بدنی و ورزش باوجود فواید فراوان برای ورزشکاران و عموم مردم می تواند موجب بروز آسیب های مختلف گردد. کوفتگی عضلانی تأخیری یکی از این پیامدهای منفی است که درنتیجه تمرینات با شدت بالا اتفاق می افتد، در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین با شدت بالا بر کوفتگی تأخیری (کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز) بازیکنان فوتسال حرفه ای و غیرحرفه ای بود. روش شناسی: شرکت کنندگان پژوهش حاضر شامل 9 بازیکن حرفه ای و 9 بازیکن غیرحرفه ای فوتسال بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در ابتدا میزان کراتین کیناز و لاکتات دهیدرودناژ گروه ها سنجیده شد سپس تمرینات با شدت بالا از طریق پروتکل بروس برای ایجاد کوفتگی اعمال گردید. همچنین در 4 نوبت بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت بعد از اجرای برنامه تمرینی اندازه گیری سطوح CK و LDH بررسی و داده ها ثبت شدند. درنهایت از آزمون تحلیل واریانس مرکب برای تجزیه وتحلیل داده ها و برای دیدن اختلافات بین گروه ها و مراحل به ترتیب از آزمون پیگردی توکی و بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد شرکت کنندگان هر دو گروه افزایش معنی داری در سطوح کراتین کیناز و لاکتات دهیدرودناژ بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت پس از تمرینات نسبت به قبل از تمرینات نشان دادند. همچنین افزایش معنی داری در هر مرحله نسبت به مراحل قبل تا 48 ساعت بعد از تمرین نشان داده شد، اما در 72 ساعت بعد از تمرین کاهش معنی داری نسبت به 48 ساعت بعد از تمرین ایجاد شد.

مقدمه و هدف: تحقیقات نشان می دهند که فعالیت جسمانی می تواند وضعیت التهابی را تغییر دهد. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین با شدت بالا بر فاکتورهای التهابی (IL-6,IL-10,TNFa) بازیکنان فوتسال حرفه ای و غیرحرفه ای بود. روش شناسی: شرکت کنندگان پژوهش حاضر شامل 9 بازیکن حرفه ای و 9 بازیکن غیرحرفه ای فوتسال بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در ابتدا میزان فاکتورهای التهابی (IL-6,IL-10,TNFa) گروه ها سنجیده، سپس تمرینات با شدت بالا از طریق پروتکل بروس برای ایجاد کوفتگی اعمال گردید. همچنین در 4 نوبت بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت بعد از اجرای برنامه تمرینی اندازه گیری سطوح IL-6,IL-10,TNFa بررسی و داده ها ثبت شدند. درنهایت از آزمون تحلیل واریانس مرکب برای تجزیه وتحلیل داده ها و برای دیدن اختلافات بین گروه ها و مراحل به ترتیب از آزمون پیگردی توکی و بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد شرکت کنندگان هر دو گروه افزایش معنی داری در سطوح فاکتورهای التهابی (IL-6,IL-10,TNFa) بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت پس از تمرینات نسبت به قبل از تمرینات نشان دادند. همچنین افزایش معنی داری در هر مرحله نسبت به مراحل قبل تا 48 ساعت بعد از تمرین نشان داده شد اما در 72 ساعت بعد از تمرین کاهش معنی داری نسبت به 48 ساعت پس از تمرین دیده شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت تمرینات با شدت بالا موجب افزایش شاخص های التهابی در ورزشکاران با سطوح مختلف آمادگی جسمانی می شود.