سلب میزبانی

هدف از این تحقیق بررسی ابعاد مختلف سلب میزبانی باشگاه های فوتبال ایران در مسابقات آسیایی 2020 بود. روش تحقیق کیفی و از نوع تحلیل محتوی بود.جامعه آماری شامل کلیه ی رسانه های نوشتاری، تصویری، صوتی فارسی زبان بودند که اخبار و گزارشات خود را از طرق مختلف سایت، شبکه های اجتماعی، تلویزیون، رادیو، مجلات و روزنامه ها و ... ارائه می کردند. بدین منظور، 28 مورد از رسانه ها که دارای غنی ترین اطلاعات بودند به صورت هدفمند انتخاب شدند و داده ها به صورت هم زمان با استفاده از مجموعه ای از کدگذاری های اولیه (باز) و استنباطی تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که سه دسته عوامل ذکر شده توسط AFC، کارشناسان داخلی و عوامل مداخله گر داخلی سبب بروز این پدیده می باشند. برای رفع و پیشگیری از این محدودیت ها نیاز به واکنش های رسانه-ای، راهکاره های کوتاه مدت و بلند مدت می باشد. پیامدهای این گونه تصمیمات در دو حالت پذیرش یا عدم پذیرش سلب میزبانی نیز مورد بررسی قرار گرفت. شبکه سازی منطقه ای، اخذ کرسی های مهم، تشکیل دبیرخانه دیپلماسی ورزشی و توسعه ارتباطات غیررسمی از مهم ترین راهکارهای بلندمدتی بود که به متولیان فدراسیون و ورزش کشور پیشنهاد می شود.