سرخرود

شهرهای ساحلی به دلیل دارا بودن پتانسیل در زمینه جذب گردشگر و به عنوان یکی از قطب های گردشگری، از آسیب ها و تبعات منفی گردشگری رنج می برند که بررسی و ارائه راهکار و تبدیل تهدیدها به فرصت ها از ضروریات مهم در زمینه گردشگری ساحلی می باشد. این تحقیق با هدف شناسایی آسیب های موجود در زمینه توسعه گردشگری با رویکرد آمایش سرزمین در شهر ساحلی سرخرود انجام شده است. نوع روش این تحقیق، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش 379 نفر از مردم بومی شهر ساحلی سرخرود می باشند. در تحقیق حاضر از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده و برای تحلیل داده های تحقیق از آزمون T تک نمونه ای و آزمون اسپیرمن استفاده شده است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که توسعهگردشگری در شهر ساحلی سرخرود موجب پدید آمدن نگرانی ها و بیم هایی از تهدید و تخریب هویت، محیط زیست و میراث طبیعی، تاریخی و فرهنگی، افزایش قیمت زمین و نابسامانی در رابطه با دسترسی ها و ترافیک برای ساکنان محلی گردیده است، به طوری که مقابله با اثرات ناشی از رشد گردشگری کنترل نشده وبی برنامه، نیازمند روش ها و شیوه های صحیح برنامه ریزی، طراحی و مدیریت درست این مکان هاست. 

لذا پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی بوده و جهت جمع آوری اطلاعات میدانی از ابزار پرسشنامه استفاده شده است که میان نمونه تصادفی از جامعه آماری به تعداد 364 نفر بر اساس فرمول مورگان توزیع گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف (برای سنجش نرمال بودن توزیع داده ها)، آزمون رگرسیون خطی چند متغیره (برای رتبه بندی شاخص های پژوهش از نظر چهار گروه ذی نفع) و آزمون تی با دو نمونه جفتی (استخراج آماره تی ولیو) استفاده شده است. نتایج توزیع و تکمیل پرسشنامه در میان گروه های ذینفع و انجام روش تجزیه و تحلیل اهمیت - عملکرد شاخص های پژوهش نشان داد که مقدار میانگین های اهمیت و عملکرد همه شاخص های مدیریت یکپارچه گردشگری، مقادیری منفی است؛ به این معنا که عملکرد حال حاضر این شاخص ها در ارتباط با گردشگری ساحلی شهر سرخرود، مطلوب نیست و با مقدار اهمیت آنها شکاف چشم گیری دارند. در نتیجه ضروری است که ابعاد و شاخص های مدیریت یکپارچه گردشگری در ساحل سرخرود از طریق الزاماتی مانند هماهنگی بین مدیران دیگر مؤسسات مرتبط با گردشگری، مانند هماهنگی میان عوامل مدیریتی و اجرایی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و هتل داری و سازمان های مدیریت شهری مرتبط با گردشگری بیشتر مورد توجه قرار گیرد.