یادگیری فیزیک

ساخت و تولید دانش با توجه به تجربه انفرادی افراد از جهان از کاربرد های یادگیری ساخت گرایی است. مدل یادگیری مولد یک مدل یادگیری ساخت گرایی است که در آن دانش از طریق تجارب و تعاملات فراگیر ایجاد می شود. این مدل یادگیری متمرکز بر تلفیق دانش جدید با دانش اولیه دانش آموزان در یادگیری فعال است. بنابراین، به منظور بهبود در نتایج یادگیری، درک مفاهیم فیزیک، مهارت های عمومی و توانایی کاهش باورهای غلط دانش آموز از مفاهیم فیزیک می توان از یادگیری مولد بهره برد. هدف از این پژوهش مطالعه پژوهش های اخیر در مورد کاربرد یادگیری مولد در آموزش فیزیک، همچنین شناخت مزایا و محدودیت های آن می باشد. آنچه از این پژوهش نتیجه می شود آن است که در مدل یادگیری مولد در یادگیری درس فیزیک دانش آموزان با خلاقیت و انتقاد بیشتر در توسعه دانش به دست آمده، توانایی یافتن پدیده ها و حل مشکلات، آموزش احترام به عقاید دیگران و همچنین درک و تصحیح بدمفهومش های موجود را به دست می آورند. استفاده از آزمایشگاه مجازی و دیگر نرم افزارهای مرتبط در این شرایط کرونایی باعث برطرف کردن مشکلاتی نظیر کمبود وقت برای انجام آزمایش حقیقی و عدم انجام آزمایش دقیق به دلیل شرایط فنی و یا محیطی می شود. روش تحقیق کتابخانه ای و مطالعه و گردآوری نتایج پژوهش های اخیر درباره این موضوع می باشد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش پیش سازمان دهنده های دانش ریاضی بر پیشرفت تحصیلی درس فیزیک، بعد از بررسی کمبودهای کتب درسی ریاضی برای آموزش پیش نیازها، شناسایی اشتباهات ریاضی رایج در حل مسائل فیزیک و تنظیم محتوای آموزشی مناسب، در یک دوره نه جلسه ای آموزشی- ترمیمی،مفاهیم ریاضی ضروری و موثر برای درک و حل مسائل فیزیک شناسایی و  تحلیل شدند.  پس از آن به شیوه شبه آزمایش با گروه کنترل و  پیش آزمون و پس آزمون و استفاده از آزمون t وابسته اثربخشی آموزش پیش نیازها بر پیشرفت تحصیلی درس فیزیک مورد آزمون قرار گرفت. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه های دهم و یازدهم مقطع متوسطه دوم، رشته علوم تجربی شهرستان بجستان در سال تحصیلی 99-98 می باشند و نمونه مورد نظر، 32 نفر از دانش آموزان پایه های دهم و یازدهم رشته علوم تجربی در شهرستان بجستان می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، تفاوت بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش معنی دار است.

در پژوهش حاضر تأثیر ابعاد اجتماعیِ موفقیت جوانان در یادگیری فیزیک آزمون تجربی شده است. رویکرد اصلی، نظریه تلفیقی و چندبُعدی نظم اجتماعی است؛ زیرا در آن، به ارتباط نکات محوری نظریه های تربیتی توجه، و از تقلیل گرایی مرسوم اجتناب شده است. روش انجام تحقیق، بنا به امکانات و ماهیت تحقیق، سنجش اجتماعی است؛ و عمده گزارش تحقیق مبتنی بر نتایجِ پیمایش است. نمونه تحقیق شامل 398 دانش آموز دوره دوم متوسطه است که به روش نمونه گیری خوشه ای از سطح استان البرز انتخاب شده اند. نتایج تحقیق، با توان تبیین 70 درصد از تغییرات نمره فیزیک دانش آموزان، چگونگی تأیید فرضیه های تحقیق را آشکار می کند. نتایج تحلیل رگرسیونی چندگامه حاکی از آن است که از میان متغیرهای سطح فرد، متغیرهای علاقه به درس فیزیک و هوش ریاضی بیشترین نقش تقویت کننده را در کسب نمره فیزیک دارا هستند. در میان متغیرهای سطح خانواده، اقتدار اخلاقی والدین، درآمد سرپرست خانواده، و نحوه مدیریت مادران پُرتجربه مهم ترین عوامل تقویت کننده نمره فیزیک جوانان می باشند. از میان متغیرهای سطح مدرسه، متغیرهای تدریس کاربردی توسط معلم فیزیک، عدم غیبت در طول ترم، و مشارکت در امور سیاحتی و تفریحی توسط دانش آموزان بیشترین نقش را در تقویت نمره فیزیک دارا هستند.