سیلک اسکرین

از دغدغه های متولیان و محققین مرتبط با منسوجات تاریخی، حفاظت و پاک سازی از آن ها است. به واسطه ساختار و ساختمان این آثار، شناخت بستر، آلودگی، و روش های مواجه با آن از اهمیت زیادی برخوردار است. در این راستا محققین زیادی طی مطالعه بر روی آلودگی های منسوجات تاریخی، آن ها را شناسایی، طبقه بندی و معرفی کردند. اما برای طراحی مهندسی معکوس و به منظور دست یافتن به نتیجه ی عملکرد عوامل متغیر، ارزیابی یک شوینده یا مکانیزم شستشو، لازم است، آلودگی با ویژگی های یکسان در دست باشد. هدف از نوشتن این مقاله، ارزیابی روش های متداول انتقال آلودگی و ارائه شیوه هایی مناسب بر روی نمونه ی آزمایشگاهی است. به این منظور مؤلفه های وسعت، میزان و یکنواختی مورد نظر می باشد. از اینرو با مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی و انجام آزمایش ها، داده های گردآوری شده، به روش توصیفی و تجربی، تحلیل محتوا، و به صورت کمی و کیفی گزارش گردیده است. به طوری که سه مؤلفه میزان، وسعت و یکنواختی سطح آلودگی، اندازه گیری و بررسی شده اند. در فرایند تحقیق، پس از آماده سازی پارچه و آلودگی، با بهره مندی از شیوه سیلک اسکرین تخت غیر خودکار، آلودگی به پارچه سلولزی، انتقال داده شد که میزان آلودگی نمونه ها با محاسبه حجم عبوری توری بکار گرفته شده، تعیین گردید. وسعت آلودگی با تهیه استنسیل، مشخص شد و میزان یکنواختی سطح آلودگی به وسیله اسپکتروفتومتر انعکاسی اندازه گیری و گزارش گردید. نتایج به دست آمده به صورت کمی در سه مؤلفه مذکور، نشان داد که روش چاپ سیلک اسکرین می تواند راه مناسبی برای انتقال آلودگی به سطح پارچه به منظور دست یابی به تهیه نمونه های یکسان و آماده سازی آن برای انجام آزمایش های بعدی باشد.