مدیریت مد

مد صنعتی جهانی است که در سال های اخیر شاهد تمرکز بیشتر بر روی این حوزه در جهان و به ویژه در ایران هستیم. توجه به این بخش از صنعت را می توان در ظهور روزافزون برندهای داخلی و جهانی و نیز رقابت گسترده میان طراحان و مدیران مد مشاهده نمود. این امر سبب شده است تا سرمایه گذاران و نیز کارآفرینان زیادی علاقمند به ورود به عرصه مد شده و بتوانند در این مسیر به خلاقیت و خلق برندهای ملی و بین المللی بپردازند. لذا این پژوهش در جهت آشنایی با صنعت مد به بررسی این صنعت و مشاغل مرتبط با آن پرداخته است.

هدف: این پژوهش با هدف درک میزان علاقه به موضوع سایبرنتیک در سطح بین المللی در بازه زمانی 16 ساله (1995 – 2011) صورت گرفته است تا دریابد که آیا موضوع سایبرنتیک از الگوی مدیریت مد زودگذر پیروی می کند یا خیر.   روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، پیمایش توصیفی است؛ بدین منظور، پس از شناسایی و انتخاب کلیدواژه های این حوزه به کمک منابع اطلاعاتی مختلف، کار جست وجوی پیشرفته واژه های گزینش شده در پایگاه اطلاعاتی «امرالد» و «وایلی» انجام و تعداد انتشارات صورت گرفته در هر سال بر مبنای عنوان، چکیده و کلیدواژه، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: یافته های به دست آمده از پژوهش نشان داد که بیشترین تعداد مقالات در موضوع سایبرنتیک در اواخر دهه 90 در پایگاه اطلاعاتی امرالد منتشر گردیده و از آن زمان تاکنون نیز روند صعودی را در پیش گرفته است. پایگاه وایلی نیز نتایج مشابهی را نشان داد. بنابراین در اوایل قرن 20 شاهد رشد روزافزون انتشارات مرتبط با این موضوع هستیم که این مسئله، پیروی سایبرنتیک از الگوی مدیریت مد را به چالش می کشد. بدین مفهوم که علاقه به این موضوع از الگوی نوسانات زنگی شکلآبراهامسون که نشان دهنده مدیریت مد زودگذر است پیروی نمی کند.   نتیجه گیری: بنابر نتایج حاصل، میزان علاقه به موضوع سایبرنتیک از الگوی نوسانات زنگی شکل که نشان دهنده مدیریت مد است، پیروی نمی کند و با توجه به افزایش تعداد مقالات در موضوع سایبرنتیک و به دنبال آن افزوده شدن تعداد مجلات تخصصی در این زمینه موضوعی، احتمال نهادینه شدن سایبرنتیک به عنوان یک رشته دانشگاهی، برای آینده قابل پیش بینی وجود خواهد داشت.

مقاله حاضر که پژوهشی در حوزه ی مد و فرهنگ می باشد، در ابتدا با تعریفی جامع از مد و فرهنگ و نقش و تاثیر آن در جامعه، به بررسی ماهیت مد و انواع آن در جوام ع مختلف می پردازد. با گذری بر نحوه پیدایش مد و مد گرایی در جوامع مختلف و نحوه زوال آنها، به ضرورت و اهمیت مدیریت مد در سطح جوامع اشاره می کند و در ادامه ضمن بحث در مورد مراحل مدیریت پدیده ی م د، به ارائه الگوی مدیریتی آن می پردازد. در پایان به این نتیجه می رسد که پدیده های فرهنگی قابل مدیریت، کنترل و نظارت بوده و برای مسئله مد و مد گرایی باید به فکر هدایت و کنترل بود.