جزیره بوموسی

از مناطق مساعد برای جذب گردشگران در جنوب ایران، جزیره بوموسی است. جزیره با برخورداری از جاذبه های متنوع، زیبا و کم نظیر اکوتوریستی، ژئوتوریسم، فرهنگی و تاریخی می تواند نقش بسیار مؤثری در سطوح منطقه ای، ملی و حتی بین الملل ایفا نماید و چنانچه برنامه ریزی صحیح و اندیشمندانه ای جهت جذب گردشگر در این محدوده انجام گیرد، توانایی آن را دارد که به عنوان مهم ترین قطب گردشگری و قطب نمونه گردشگری خلیج فارس درآید و از این طریق اوضاع اقتصادی و فرهنگی منطقه را بهبود بخشد. پژوهش حاضر درصدد بررسی و تحلیل صنعت توریسم در این منطقه است. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و به منظور دستیابی به سؤالات تحقیق از روش پیمایشی، مطالعات میدانی و تکمیل پرسشنامه از جامعه آماری پژوهش- مسئولان، کارشناسان و مردم مرتبط با حوزه صنعت گردشگری استان هرمزگان استفاده می کند. در تجزیه و تحلیل، تکنیک SWOT و روش تحلیل سیستمی به کار رفته است. جهت دستیابی به اهداف تحقیق و بر اساس نتایج حاصل از پرسشنامه، در نهایت نیز راهبردها و خط مشی های پیشنهادی در جهت برنامه ریزی و ساماندهی فعالیت های گردشگری جزیره بوموسی ارائه گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بر اساس قابلیت های ذکرشده می توان الگوی فضایی گردشگری در جزیره را در قالب گردشگری طبیعی یا طبیعت گردی تعیین نمود. مزید بر اکوتوریسم، ظهور گردشگری ساحلی و از همه مهمتر ایجاد سایت گردشگری ساحلی منطقه خلیج فارس در جزیره بوموسی است که تمامی جاذبه های یک منطقه ساحلی را به طور یکجا با حفظ موازین حفاظت از هر گونه میراث طبیعی، در خود جمع کرده است. همچنین بر اساس نتایج حاصل از مدل SWOT و تحلیل سیستمی برنامه ریزی توسعه گردشگری جزیره بوموسی، تدوین راهبردهای تهاجمی در منطقه، یک راه حل کنشگر است؛ در چنین وضعیتی منطقه بایستی با استفاده از نقاط قوت خویش و فرصت های پیش رو برای گسترش بازار تولیدات و خدمات خود گام بردارد. از طرفی نبود تناسب بین تعداد توریست ها و امکانات خدماتی، نبود تناسب بین عملکرد کارکنان صنعت توریسم و اکوتوریسم با حجم گردشگران ورودی به جزیره، نبود تناسب بین حجم گردشگران ورودی و درآمدهای حاصل از آن و نبود تناسب بین بهره گیری از امکانات، منابع طبیعی و محیط زیست با توان و قدرت احیاء و بازسازی مجدد منابع مزبور، از مصادیق ناهماهنگی و عدم تناسب در بین اجزای نظام توریسم در منطقه می باشد.