هملت

این جستار می کوشد با بررسی و مقایسه نظریه اضطراب تأثیر هارولد بلوم و مفهوم سنّت در نگاه تی. اس. الیوت، و با تمرکز بر خوانش این دو از نمایشنامه هملت، تصویری تطبیقی از رویکرد این دو منتقد به چگونگی آفرینش ادبی به دست دهد. صحنه آفرینش ادبی در نگاه بلوم ستیزه جویی حماسی است میان شعرا، پر از خشم و هیاهو، و در عین حال بزنگاه بدخوانی خلاقانه. بیگاه شدن شعر در واقع وضعیت شاعر مدرن است که گریزی از سنّت ادبی متقدمین ندارد. به رغم نوآوری های نظری بلوم، ایده اصلی او همانندی های زیادی با توصیف الیوت از سنّت و قریحه فردی دارد. در نگاه هر دو، آفرینش ادبی محصول دیالکتیک حضور و غیاب است، با این تفاوت که بلوم وجه ستیزه جویانه و اضطراب آور روابط بین شعرا را برجسته می کند. بیش از هر متن دیگر، خوانش بلوم و الیوت از هملت نمایانگر مخالف خوانی شان است. شاید بتوان گفت که بلوم هم اضطراب تأثیر از الیوت داشته است.

این پژوهش در پی یافتن تغییراتی است که انیمیشن سیمپسون ها به مثابه رسانه ای متفاوت با ادبیات، در نمایشنامه هملت، اثر شکسپیر ایجاد می کند. در یکی از قسمت های سیمپسون ها، مجموعه تلویزیونی که از محبوبیت جهانی برخوردار است، اقتباسی کوتاه از هملت ارائه می شود. در این مقاله این مجموعه را بررسی می کنیم تا دریابیم این رسانه چگونه از هملت برای هجو زندگی آمریکایی بهره می گیرد. این پژوهش گذار ادبیات نخبه پسند به فرهنگ عامه پسند را بررسی می کند و سرشتی بینارشته ای دارد چون ارتباط ادبیات و رسانه را می کاود. ابتدا سنت های ژانریِ سریال سیمپسون ها و پیشینه شخصیت هایش شرح داده خواهد شد و سپس پرسش هایی که لیندا هاچن در اقتباس پژوهی طرح می کند مورد بررسی قرار خواهند گرفت. این پژوهش نشان می دهد که اقتباس هملت در انیمیشن سیمپسون ها، از یک سو فرهنگ نخبه گرا و ادبیات "فاخر" را ریشخند می کند و از سوی دیگر کلیشه ی خانواده ی هسته ای امریکایی را با طنزی اغراق آمیز هجو می نماید. فرهنگ پژوهان در ایلات متحده سیمپسون ها را از منظر ایدئولوژیک نقد کرده اند اما در ایران، انیمیشن ها کمتر مورد مطالعه نقادانه قرار گرفته اند. این مقاله نشان می دهد که سیمپسون ها چگونه با اقتباس دولایه نسبت به فرهنگ فاخر واکنش نشان داده اند.

کشمکش های سیاسی، اجتماعی و مذهبی بین کاتولیک ها و پروتستان ها پس از رنسانس، رنگ و بویی متفاوت به آثار دسته گسترده ای از هنرمندان اروپا از جمله شکسپیر داده بود. منتقدین ادبی و هنری، این سبک و سیاق تازه را سال ها بعد تشریح کردند و نام هنر باروک را برآن نهادند. از جمله عناصر اصلی این هنر به چالش کشاندن مفهوم حقیقت در ذهن مخاطب و ایجاد حس عدم قطعیت در اوست. هنرمند باروک همچنین سعی می کند بین دنیای معنا و ماده آشتی ایجاد کند. نویسندگان این مقاله سعی دارند تا با تکیه بر این دو اصل باروک و با استفاده از روش تحقیق تبیینی، به بررسی موضوع و درونمایه های نمایشنامه هملت اثر ویلیام شکسپیر بپردازند. شخصیت هملت نماینده نسلی است که بر سر دوراهی کاتولیسیسم و پروتستانتیسم سردرگم مانده است. از یک سو، شبح پدر هملت او را به سوی کاتولیسیسم، دین آبا و اجدادی اش، می خواند و از سوی دیگر عقاید نوگرای کلادیوس، عموی هملت، در کشورداری و همچنین تربیت خود هملت در دانشگاه ویتبرگ، مهد پروتستانتیسم، او را به سوی عقاید تجددگرای مسلک مذهبی اجتماعی پروتستان می کشاند. با این حال، هملت در پایان، با یافتن یک راه سوم، مقصدی را برمی گزیند که برآیند هر دو آیین کاتولیسیسم و پروتستانتیسم است.