بدخوانی ها

طبعِ آثار نویافته کهن اگر به دقت و با اصولی علمی انجام گیرد، راهگشای تحقیقات حوزه های مختلف دانش خواهد بود اما اگر بی دقتی در آن راه یابد، خود رهزن می شود و گرهی بر گره ها می افزاید. دیوان نرگسی ابهری از این جمله است که بدخوانی های بسیار در آن راه یافته است و محقق ادبی نمی تواند بهره لازم را از آن ببرد. مصحح این دیوان گاه در ضبط های مختار، وزن عروضی را که از اولیّات شعر کهن پارسی است نادیده می گیرد و گاه معنا را فدای ضبط مشکوک می کند و صورتی بی معنا پیش چشم مخاطب قرار می دهد. دراین بین، خطاهای نگارشی نیز مانعی بر سر راه فهم سخن نرگسی می شوند. نوشتار حاضر، ضعف ها و خطاهای این تصحیح را نشان می دهد و لزوم بازنگری در چاپ دیگر آن را خاطرنشان می کند.