کیفیت زندگی زوجین

هدف پژوهش حاضر“ تعیین رابطه سرسختی روانشناختی و مسئولیت پذیری با کیفیت زندگی زوجین دچار تعارضات زناشویی” می باشد. این پژوهش با توجه به ماهیت هدف از نوع کاربردی و بر اساس شیوه انجام آن از نوع توصیفی _پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل زوجین دچار تعارضات زناشویی است که در سال 1399به مراکز مشاوره شهریار مراجعه کرده اند که 400نفر تخمین زده شد. پس از تکمیل پرسشنامه تعارضات زناشویی، بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 196نفر که دارای نمره تعارضات زناشویی بالاتر بودند به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب می شوند. به منظور محاسبه پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش های آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که سرسختی روانشناختی و مسئولیت پذیری با کیفیت زندگی زوجین دچار تعارضات زناشویی رابطه دارد. .همچنین تحلیل رگرسیون نشان مدهد ک با استفاده از دو متغیر سرسختی روانشناختی و مسئولیت پذیری میتوان به میزان قابل ملاحظه ای کیفیت زندگی زوجی دچار تعارضات زناشویی را پیش بینی کرد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی تلفیقی و هیجان مدار بر کیفیت روابط زناشویی زوجین دارای اختلال استرس پس از سانحه انجام پذیرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح گروه کنترل نابرابر، همراه با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره انتظامی همدان تشکیل دادند. در مرحله اول، با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، تعداد 30 نفر که در مقیاس تعارضات زناشویی نمره بالاتر از 162 و در مقیاس اختلال استرس پس از سانحه، نمره 107 را کسب کرده بودند، انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (10 نفر گروه تلفیقی و 10 نفر گروه درمان هیجان مدار) و یک گروه کنترل (10 نفر) جای گذاری شدند. گروه آزمایش اول، تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای درمان تلفیقی و گروه آزمایش دوم، تحت 10 جلسه 90 دقیقه ای درمان هیجان مدار قرار گرفتند؛ اما، گروه کنترل مداخله ای هیچ درمانی دریافت نکرد. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های تعارض زناشویی ثنایی (1387)، اختلال استرس پس از سانحه کینی (1988) و کیفیت زندگی زناشویی باسبی و همکاران (1995) استفاده شد. تحلیل داده ها با بهره گیری از آزمون های تحلیل واریانس چندمتغیره و تعقیبی بن فرونی انجام گرفت. نتایج نشان داد، هر دو برنامه آموزشی تدوین شده در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر افزایش کیفیت زندگی زناشویی به میزان 64/0 داشته است (05/0>P). به علاوه، بین اثربخشی زوج درمانی تلفیقی و زوج درمانی هیجان مدار در ابعاد توافق زناشویی، خرسندی زناشویی و انسجام زناشویی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0>P).