طییعت

تربیت هنری به عنوان یکی از کارکردهای اساسیِ نظام آموزشی است. این در حالی است که امروزه هنر، در برنامه های درسی ایران از جایگاه مناسبی برخوردار نیست، بنابر این پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود تربیت هنری از دیدگاه معلمان انجام شد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی وجامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان دوره ابتدایی ناحیه دو آموزش و پرورش قزوین در سال تحصیلی 97-1396 بود. نمونه آماری شامل 200 معلم بود که با روش دردسترس انتخاب شدند.. با توجه به هدف و موضوع پژوهش داده ها مورد نظر از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و در نهایت داده های گرد آوری شده با استفاده از فراوانی، درصد، میانگین و آزمون T تک نمونه ای در نرم افزار SPSS-23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ساخت اشیاء هنری (05/0>P، 38/4=t)، شناخت طبیعت و اجزای آن در خلقت، (05/0>P، 50/4=t)، شناخت زیبایی های طبیعت (05/0>P، 34/4=t)، شناخت میراث فرهنگی (05/0>P، 78/4=t)، تقویت حواس پنج گانه (05/0>P، 67/4=t)، درک قوانین جهان آفرینش از طریق مشاهده در آثار خلقت (05/0>P، 23/4=t)، ایجاد علاقه مندی به اقوام(05/0>P، 20/4=t)، آداب و رسوم ایران(05/0>P، 23/4=t)، درک قوانین جهان آفرینش از طریق مشاهده در آثار خلقت (05/0>P، 10/4=t)، کمتر از حد متوسط می باشد، بدین معنی که تربیت هنری در ابعاد مذکور در مدارس ابتدایی به خوبی صورت نمی گیرد.

در این مقاله، بعد از بیان دقیق موضوع و مقصود از حدوث و قِدم، نظریات ابن سینا و فخر رازی و صدرالمتألهین شیرازی درباره حدوث یا قدم زمانی عالم طبیعت مطرح و تحلیل انتقادی شده است. برحسب ترتیب تاریخی ابتدا نظر ابن سینا، مبنی بر قَدم طبیعت، و یک دلیل آن که بر اساس قاعده طبیعیاتی - فلسفی «هر حادثی مسبوق به ماده و مدت است» اقامه شده است. سپس انتقادات غزالی و فخر رازی که مشابه یکدیگرند و پاسخ خواجه طوسی به فخر رازی تقریر شده و، در ادامه، نظر ملاصدرا که موافق ابن سینا است، حکایت شده است. در ادامه اشاره ای هم به نظر خاص ملاصدرا در مورد حدوث زمانی طبیعت بر اساس حرکت جوهری، صورت گرفته و تذکر داده شده که این نظر با هر یک از حدوث یا قدم  طبیعت قابل جمع است. سپس دو مسئله جانبی مربوط به بحث: تسلسل بی نهایت معدات و مسئله محدد الجهات، مطرح شده و حل وفصل شده است. جمع بندی و نتیجه گیری مقاله نیز در پایان آمده و، درنتیجه گیری، نظرمتکلم مبنی بر حدوث زمانی طبیعت مبهم و ناکارآمد خوانده شده و نظر فلاسفه بر قدم طبیعت ترجیح داده شده است.