قرآن و عترت

زمینه و هدف: تربیت دینی کودکان از جمله مسایل مهم و اساسی یک جامعه دینی است و از سویی دیگر نیروی محبت در تربیت دینی کودک نیرویی انگیزاننده و تحول آفرین بوده و او را به سمت رشد و کمال هدایت می کند. از اینرو محبت جایگاه خاصی را در تربیت به خود اختصاص داده است که جهت تاثیرگذار بودن آن لازم است این امر قلبی ابراز شود و لذا هدف محوری این پژوهش بررسی و تبیین شیوههای مهرورزی و ابراز محبت در تربیت دینی کودک از منظر آموزههای اسلام است. روش تحقیق: برای انجام این تحقیق با رجوع به آیات و روایات از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. یافته ها و نتایج: رهآوردهای پژوهش نشان می دهد که روایات شیوههای مختلفی را جهت مهرورزی مطرح می کنند که می توان آن را در دو گونه شیوههای گفتاری و رفتاری دسته بندی کرد. در بخش شیوههای گفتاری، روایات مهمترین شیوههای مهرورزی را خطاب با نام نیکو، سلام کردن و استفاده از جملات محبت آمیز مطرح کرده و در بخش رفتاری نیز به معانقه، بوسیدن، حفظ عزت و احترام کودک، همبازی شدن با کودک، هدیه دادن، مدارا کردن و نوازش و دست کشیدن بر سر کودکان، اشاره شده است که مربی با بهرهگیری از این شیوه های می تواند ضمن ابراز محبت به متربی کودک، به تربیت دینی وی پرداخته او را در این دنیا پر آشوب از چنگال اهریمنها نجات داده فضائل اخلاقی و باورهای دینی را در آنان تقویت نمود.

خانواده مهم ترین و تأثیر گذارترین نهاد اجتماعی است که در تربیت انسان های متعالی و پی ریزی جامعه سالم نقش اساسی دارد. ادیان الهی و صاحب نظران برای صیانت از این بنای ارزشمند اجتماعی و تحکیم آن، راه کارهایی را با رویکردهای گوناگون جامعه شناختی، روان شناختی و دینی ارائه کرده اند. این پژوهش مسئله مذکور را از منظر اسلام و با رویکرد اخلاقی مورد بررسی قرار داده و رابطه ارزش های اخلاقی با تحکیم خانواده را با روش توصیفی تحلیلی کاوش کرده است. یافته های پژوهش حاکی است؛ رعایت ارزش های اخلاقی، از مهم ترین عوامل تحکیم خانواده است. هرچه ارزش های اخلاقی بیشتر در خانواده رعایت شود پایه های آن مستحکم تر خواهد شد. در این تحقیق ارزش های تأثیرگذار در تحکیم خانواده، به دو بخش ارزش های کلامی و غیرکلامی تقسیم شده است. در بخش نخست، فضایلی همانند راست گویی، پرهیز از دروغ، سپاس گزاری و قدردانی، عذرخواهی و عذرپذیری، نیکو سخن گفتن و پرهیز از توهین، ابراز محبت، به کارگیری اسامی و القاب نیکو، پرهیز از تحقیر و تمسخر؛ و در بخش دوم، تکریم، صبر، حیاء و عفت، عفو و گذشت، پرهیز از تجمل گرایی و کنترل خشم مورد بحث قرار گرفته اند و نقش آنها در تحکیم خانواده تبیین شده است.