فضاهای امن

فضاهای باز واقع در محلات مرکزی شهرها می تواند از مهمترین فضاهای قابل برنامه ریزی از منظر پدافند غیر عامل باشد، زیرا، این فضاها به دلیل عدم مالکیت خصوصی و تعلق آن به عموم ساکنان و یا ارگان های عمومی می تواند در مواقع بحرانی به منظور اهدافی مانند امداد رسانی، اسکان موقت و مانند آن نقش بسیار مهمی در کاهش آسیب پذیری ها داشته باشد.بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی و شناسایی محدودیت ها و توانایی فضاهای باز در منطقه 1 تبریز از نظر چگونگی ترکیب توده و فضا، از منظر پدافند غیر عامل می پردازد. به همین منظور در این پژوهش برای پهنه بندی فضاهای مختلف بر مبنای آسیب پذیری و نیز تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای مرتبط مانند10  ARC GISو  Auto cadو نرم افزار  Excel استفاده شده است.نتایج و یافته های پژوهش بیانگر آن است که بیشتر محلات قدیمی منطقه 1 تبریز از دیدگاه پدافند غیر عامل آسیب پذیری بوده و همچنین نحوه ی ساختار فضاهای باز در محدوده مورد مطالعه بر پایه چگونگی ترکیب توده و فضا، بیش از 7/11 درصد از  سطح منطقه را برای مواقع بحرانی نامناسب نشان می دهد.

در برنامه ریزی شهری، ایمنی و امنیت یکی از مؤلفه های مهم در تعیین کاربری های شهری است. ایمنی و امنیت از ابتدایی ترین اصول دست یابی به استانداردهای آسایش شهری محسوب می گردد. هدف مقاله، بررسی وضعیت استقرار، توزیع و پراکنش مراکز و کاربری های حساس در شهر سنندج از منظر دفاعی و ارائه راهکارهایی برای مدیریت بهینه بحران با رویکرد ایجاد کاربری های چند منظوره در شهر سنندج می باشد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)، الگوی دستیابی به امنیت و توسعه پایدار شهری را در شهر سنندج با اصول برنامه ریزی کاربری اراضی شهری مناسب، مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر تجمیع کاربری تاسیسات تجهیزات شهری، کاربری نظامی انتظامی و کاربری مسکونی و ... در محدوده های شرقی و جنوب شرقی شهر سنندج می باشد. که این قسمت از شهر را ناسازگار و نقطه بحرانی و محل تجمیع کاربری های حساس و استراتژیک نموده است.