صلاحیت آموزشی

زمینه و هدف: زبان رسمی بین المللی، زبان انگلیسی است که وسیله ارتباطی میان ملت های مختلف برای تحقق اهداف ارتباطی و آکادمیک است و مهمترین نقش آن ایجاد ارتباط میان مردم است؛ پیشرفت دانش آموزان در یادگیری زبان انگلیسی به طور مستقیمی به کیفیت و تخصص معلم ها وابسته است. عوامل مختلفی از جمله خلاقیت و ذهن آگاهی می تواند بر صلاحیت آموزشی معلمان تأثیر بگذارد. هدف پژوهش در این مطالعه بررسی رابطه متقابل حس خلاقیت و ذهن آگاهی با صلاحیت آموزشی بین فارغ التحصیلان TEFL و غیر TEFL بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود و بدین منظور 318 معلم به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده و با روش کاغذی و آنلاین داده ها با استفاده از پرسشنامه آموزش مهارت خلاقیت رایان (2014) و پرسشنامه ذهن آگاهی پنج وجهی بائر و همکاران (2004) جمع آوری شد. داده های با استفاده از ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین خلاقیت و صلاحیت آموزشی در گروه TEFL و غیر TEFL رابطه معنی داری دارد (0/05= P )؛ همچنین بین احساس ذهن آگاهی و صلاحیت آموزشی در گروه TEFL رابطه معناداری مثبت وجود دارد (01/0= P )؛ ولی در گروه غیر TEFL تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05< P ). در ادامه نتایج نشان داد بین احساس ذهن آگاهی و خلاقیت در گروه TEFL و غیر TEFL رابطه معنی دار و مثبتی وجود دارد (0/01= P )؛ همچنین از نظر صلاحیت آموزشی بین دو گروه (معلمان TEFL و غیر TEFL ) تفاوت معنی داری به دست آمد (0/01= P ). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که سوابق تحصیلی مستقیماً ذهن آگاهی را تحت تأثیر قرار می دهد؛ این پژوهش می ت واند به روش های مختلف به معلمان TEFL و غیر TEFL کمک کند و دانش معلمان را به روزتر کند؛ همچنین باعث می شود معلمان تصور کنند که داشتن خلاقیت در تدریس، داشتن ذهن آگاهانه و صلاحیت در امر آموزش می تواند به پیشرفت کلاس کمک کند.

هدف: منابع انسانی هر سازمان مهم ترین و باارزش ترین عامل حیات آن است که بر تمامی ابعاد سازمان اثر دارد. اصلی ترین منابع انسانی دانشگاه های کشور، اعضای هیات علمی هستند و میزان صلاحیت آنان بر کیفیت فرایند آموزش اثرگذار است لذا هدف پژوهش حاضر، شناسایی مولفه های توسعه صلاحیت های آموزشی و حرفه ای اعضای هیات علمی در نظام آموزش عالی کشور بود.روش شناسی: رویکرد این پژوهش کیفی و با استفاده از روش فراترکیب هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو انجام شد. میدان پژوهش شامل، کلیه تحقیقات فارسی چاپ شده در حوزه صلاحیت های آموزشی و حرفه ای اعضای هیات علمی در بین سال های 1390 تا 1403 می باشد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند بررسی شد که در نهایت 27 پژوهش که از معیارهای ورود به مطالعه برخوردار بودند با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند. پایایی کدگذاری ها با استفاده از ضریب توافق کاپا در نرم افزار spss و با مقدار 78/0 تایید شد.یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل داده ها برای جمع آوری داده ها 122 کد باز شناسایی شد که در 7 مضمون اصلی و 21 مضمون فرعی دسته بندی شدند که عبارتند از: مهارت های آموزشی؛ مهارت های پژوهشی؛ مهارت های ارتباطی و فناوری؛ ویژگی های فردی؛ مهارت های رهبری و مدیریتی؛ اخلاق حرفه ای و صلاحیت های آموزشینتیجه گیری و پیشنهادها:  با عنایت به یافته های پژوهش حاضر، با تشکیل شورای توسعه صلاحیت حرفه ای در معاونت آموزشی و پژوهشی دانشگاه، برگزاری کارگاه ها، همایش ها و نشست های تخصصی پیرامون توسعه صلاحیت آموزشی و حرفه ای در دانشگاه و تولید محتوای متعدد آموزشی در زمینه صلاحیت آموزشی و حرفه ای در سامانه های دانشگاه جهت استفاده اعضای هیات علمی، می توان زمینه اجرایی هرچه بهتر این مولفه ها را فراهم آورد.نوآوری واصالت: این پژوهش یکی از اولین پژوهش هایی است که به صورت جامع و گسترده به شناسایی مولفه های توسعه صلاحیت های آموزشی و حرفه ای اعضای هیات علمی در نظام آموزش عالی کشور از طریق سنتز مطالعات انجام شده، پرداخته است و  بینش جدید، جامع، دقیق و ارزشمندی ارائه نموده که می تواند در رشد صلاحیت های آموزشی و حرفه ای اعضای هیات علمی در نظام آموزش عالی کشور مؤثر باشد.