پیوستن

نهمین ماه از تقویم هجری قمری، ماه مبارک رمضان است. این ماه را عرب ها «شهر (ماه) الصیام» یا «شهر الرمضان»، ترک ها «اوروج» (یا احتمالاً «عروج») و ترکمن ها «اورازا» و یا «رمضان» می نامند. ترکمن ها به لحاظ کثرت آداب و رسوم در زندگی روزمره، دارای فرهنگی بسیار غنی هستند. این مردم به خاطر داشتن پیشینه ی فرهنگی بسیار قدیمی، تقریباً برای هر مناسبتی مراسم خاصی دارند. یکی از این مناسبت ها، ماه مبارک رمضان است.ماه مبارک رمضان در میان ترکمن ها از جایگاه والایی برخوردار است. در این ماه ترکمن ها، از مرد و زن تا پیر و جوان و نوجوانان، با شور و شوقی عجیب، غیر از برجای آوردن فرایض، در تمامی مراسمی که ویژه ی این ماه برگزار می شود، شرکت می کنند. در بین مردم ترکمن نیز برگزاری این ماه نیز با آیین ها و مراسم های خاصی صورت می گیرد که نشان از فرهنگ و سنت های قوی و پایدار در بین آنان می باشد.همان گونه که در مقاله نیز بیان شدآیین های این ماه را می توان در سه مرحله 1-آیین گسست یا پیشواز که شامل:الله یولی،نظافت خانه ،مساجد و تکایا،آی گورومک،باش اولی می باشد.2-آیین گذار یا آیین های ماه مبارک رمضان که شامل:عیادت از بیماران،تهیه و تدارک جهیزیه برای نو عروسان،اعزام روحانیون به مساجد و آموزش قران کریم و اصول عقاید، تشخیص زمان افطار، افطار کردن و افطاری دادن،روشهای بیدار شدن در سحر،بر پایی نماز تراویح و ختم قرآن،آغیز آچار،مجالس ختم قران،مراسم قدر گیجه سی،مراسم یا رمضان.3- مرحله پیوستن یا پسا گذار یارسوم و سنت های الوداع و الفراق یا شهر رمضان که شامل: باش پیطره،رویت هلال ماه شوال ،اورازا بایرامی می باشد.در این مقاله سعی شده است با استفاده از نظریه وان جنپ، آیین ها ومراسم سنتی خاص ترکمن ها در ماه مبارک رمضان را بر اساس مراحل سه گانه ،گسست یا پیشواز ازرمضان ،گذاریا آیین های ماه مبارک رمضان و مرحله پیوستن یا  پسا گذار رسوم و سنت های الوداع و الفراق یا شهر رمضان پرداخته می  شود.