پرخاشگری

هدف این پژوهش بررسی شیوع و عوامل مرتبط با پرخاشگری در بین نوجوانان و جوانان شهر اردل بوده است. روش اجرای این پژوهش پیماشی است که داده ها با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوری شده اند. برای انتخاب نمونه به صورت تصادفی حدود 120 نفر از نوجوانان و جوانان (50 پسر و 66 دختر) را که سن آنها (14 تا 42 سال) بود انتخاب و پرسشنامه الکترونیک (AGQ) را در اختیار آنها قرار دادیم و برای انجام مصاحبه تعداد 30 نفر از جوانان را (15 مرد و 15 زن) به صورت تصادفی انتخاب کرده و با آن ها مصاحبه صورت گرفت. برای آزمون فرضیه ها از تکنیک های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. یافته ها نشان می دهند که بین خشم، تهاجم و توهین رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. بین نظرات نمونه آماری در خصوص رفتار پرخاشگری بر حسب سن و تعداد فرزندان تفاوت معنادار وجود ندارد اما بین نظرات نمونه آماری در خصوص رفتار پرخاشگری بر حسب جنسیت تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج حاصل نشان می دهد که عامل اصلی ایجاد پرخاشگری در بین نوجوانان و جوانان مربوط به سرکوب کردن خواسته ها، محیط زندگی، تنبیه والدین و مشاهده پرخاشگری (رسانه یا رفتار اطرافیان) بوده است.