تحلیل ممیز

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبکهای دلبستگی و ویژگیهای شخصیتی به عنوان پیش بینی کننده های میل به طلاق در زوجهای متقاضی طلاق و عادی شهر یزد انجام شد. روش:روش پژوهش از نوع همبستگی وآزمودنیهای پژوهش شامل53 زوج عادی و45 زوج متقاضی طلاق ( جمعاً 196نفر) بودند. برای انتخاب زوجهای متقاضی طلاق، از میان مراجعه کنندگان به دادگاه از روش نمونه گیری در دسترس، و برای زوجهای عادی از روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی استفاده شد .تمام زوجین بوسیله پرسشنامه مقیاس تجربه روابط نزدیک (جهت سنجش سبک های دلبستگی)، پرسشنامه شخصیتی نئو ((NEOAC و پرسشنامه میل به طلاق مورد سنجش قرار گرفتند.در این پژوهش برای تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی از روش تحلیل ممیز نیز استفاده شد. یافته ها:.یافته ها نشان دادند که شکست و موفقیت در رابطه زناشویی را می توان از روی تفاوت در سبک های دلبستگی زوجین و همچنین تفاوت نمرات زوجین( میانگین بیشتر نشان دهنده برجستگی نمرات زوجین در آن متغیر می باشد) در هر کدام از متغیرهای ویژگیهای شخصیتی پیش بینی کرد. نتیجه گیری:بر اساس این پژوهش می توان یک رویکرد پیشگیری از طلاق تدارک دید ویافته های این پژوهش رادر محیط های بالینی و مشاوره ایبرای کمک به همسران مشکل دار و در مشاوره قبل از ازدواج به کار برد.

هدف پژوهش حاضر بررسی ناامیدی وخود ناتوان سازی به عنوان پیش گویی قبولی در آزمون کارشناسی ارشد می باشد. طرح تحقیق حاضراز نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 240 دانشجوی قبول شده در آزمون کارشناسی ارشد و 250 دانشجوی قبول نشده در آزمون کارشناسی ارشد(جمعا 590 نفر) بود. در این پژوهش برای انتخاب نمونه قبول شده از جامعه دانشجویان قبول شده دانشگاه های دولتی شهرستان های سنندج، همدان، کرمانشاه و ارومیه در سال 1389 استفاده شد و برای انتخاب نمونه عادی از همان دانشگاه ها از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. همه دانشجویان نمونه به وسیله مقیاس الگوهای یادگیری سازگار(برای ناتوان سازی)، و پرسشنامه ناامیدی بک ، مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی، روش تحلیل تمایز به کار رفت. نتایج به دست آمده فرضیه پژوهش را تأیید کرد و نشان داد که قبولی در آزمون کارشناسی ارشد را می توان از روی ناامیدی وخود ناتوان سازی پیش بینی نمود. ناامیدی وخود ناتوان سازی قدرت پیش بینی معنی دار (001/0 <p) داشتند. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ها ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ، این تحقیق نشان می دهد که می توان ازروی ناامیدی وخود ناتوان سازی قبولی در آزمون کارشناسی ارشد را پیش بینی نمود و بر اساس این مدل می توان یک راه حل اساسی را برای کاهش ناامیدی و ناتوان سازی تدارک دید و نتایج این پژوهش را در ﻣﺤﯿﻂﻫﺎی دانشگاهی و در سطح کلان جهت کمک به داوطلبان کنکور ارشد به کار گرفت.