پذیرش کارورز

هدف از پژوهش حاضر واکاوی دلایل دبیران و مدیران دبیرستان ها برای نپذیرفتن کارورزان رشته شیمی در مدارس است. این پژوهش به روش کیفی پدیدارشناختی انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، مصاحبه ساختار نایافته است. مشارکت کننده های پژوهش که به روش هدفمند انتخاب شدند شامل20 مدیر و 15 دبیر در شهر مشهد می شدند که در سال جاری از پذیرش کارورزان در مدارس امتناع کرده بودند. یافته های حاصل از این پژوهش حول سه محورِ ضعف های دانشی، نگرشی و مهارتیِ دبیران و مدیران مدارس در طرح جدید کارورزی و در قالب دوازده مقوله مجزا قرار داده شد. این مقوله ها عبارت اند از: ناآگاهی از نتایج مثبت طرح جدید کارورزی، پایبندی به عادات و سنن، پیش داوری نسبت به پیامدهای پذیرش کارورز به سبب خاطرات بدِ گذشته، بی اعتمادی به کارورز- استاد راهنما و احساس ناامنی شغلی، جلوگیری از افزایش مسئولیت های خود، نداشتن توان کافی در برقراری نظم و احساس کنترل نداشتن بر مدرسه یا کلاس درس، ناتوانی در بهره برداری از پیامدهای طرح کارورزی، ناتوانی دبیران در اصلاح ضعف های شناختی یا اخلاقی-رفتاری خود، فضای فیزیکی نامناسب در برخی کلاس ها، محدودیت تعداد مدارس مناسب برای کارورزی، بی رغبتی والدین به حضور کارورزان در مدارس و وجود مشکلات اداری و حراستی.