فعالیت جمعی

فعالیت های جمعی1 الگوهایی هستند برای مشارکت زبان آموزان در فرایند تدریس . کاربرد صحیح این ساختارها، موجب کنترل جنبه های عاطفی، شناختی، و اجتماعی آموزش و ارتقاء کیفی آن می شود. پژوهش حاضر، به مقایسه باورهای زبان-آموزان و معلمان انگلیسی نسبت به این ساختارها و مقایسه آن با کاربرد عملی آن ها در فرایند تدریس پرداخته است. جامعه آماری 13 معلم و 120 زبان آموز سطح متوسط در دو آموزشگاه انگلیسی بودند و نمونه تحقیق شامل 8 معلم و 80 زبان آموز حاضر در کلاس-های آنان بود. دو پرسشنامه و یک فرم مشاهده محقق ساخته که روایی و پایایی آن ها احراز شد، برای سنجش باورها در حوزه این سه نوع فعالیت و ثبت کاربرد آن ها در 4 جلسه آموزشی هر کلاس به کار گرفته شد. آزمون تی نمونه های وابسته نشانگر تفاوت معنادار بین باور معلمان و زبان آموزان نسبت به فعالیت های جمعی و باور مثبت معلمان و کاربرد محدود آن ها از فعالیت های جمعی بود. یافته های نتایج ضرورت ارتقاء مهارت های مدیریتی معلمان انگلیسی در تنظیم و اجرای فعالیت های جمعی در کلاس را تأیید می کند.

براساس مدلهایی که برای تعریف نیازهای انسانی ارائه شده اند، تعاملات اجتماعی، یکی از موارد ضروری می باشد. جدا از مسایل مربوط به باورها، نگرش ها، ترجیحات و دیگر جنبه های شخصیتی ویژه افراد که در نظریه های مربوط به علوم رفتاری به عنوان مهمترین عوامل کنترل کننده رفتار انسان مطرح شده اند، محیط کالبدی نیز در ارتباط با رفتارهای انسان امکانات بالقوه ای دارد. در این راستا، فضاهای عمومی مجتمع های مسکونی بعنوان محیطی که امکان حضور ساکنان درکنار یکدیگر را فراهم می کند، می تواند زمینه ساز ایجاد تعامل بین آنها شود. عدم توجه به این نیاز افراد و عدم قابلیت محیط در تامین آن، موجب می-شود تا محیط کالبدی بسیاری از مجتمع های مسکونی به مجموعه ای از احجام و فضای خالی بین آنها تبدیل گردد. این مسئله می تواند باعث نارضایتی ساکنان از محیط زندگی و متعاقب آن عدم حضور در فضاهای عمومی مجتمع ، بعنوان لازمه ی بروز فعالیت های بعدی، شود. این مقاله به بررسی این مسئله در دو مجتمع مسکونی به عنوان نمونه، ازطریق مشاهده میدانی و مصاحبه و طرح پرسشنامه می پردازد. در پایان با روش تحلیل همبستگی داده ها جمع بندی و نتیجه ارائه شده است.