میزان بیکاری

طلاق یکی از مهمترین مسائل اجتماعی و جمعیتی امروز کشور به شمار می آید. در دو دهه اخیر میزان های طلاق در کشور روند صعودی داشته است. در مطالعه حاضر تلاش شد که وضعیت و روند تغییرات طلاق در استان فارس بررسی شود. برای این هدف اطلاعات سرشماری ها و نیز داده های ثبت احوال طی سال های 1390 تا 1398 تحلیل شد. رویکردهای عقلانی اقتصادی و گذار دوم جمعیت شناختی به عنوان مبانی نظری تحقیق حاضر در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که نسبت طلاق به ازدواج طی سال های مورد بررسی روند صعودی داشته است. بیشتر طلاق ها در فاصله پنج تا ده سال بعد از ازدواج و در سنین اوج فرزندآوری اتفاق می افتند. یافته ها همچنین نشان داد که بین میزان بیکاری مردان و نسبت طلاق همبستگی مثبت و در مقابل بین میزان بیکاری زنان و نسبت طلاق همبستگی منفی وجود دارد. بین نسبت جمعیت با تحصیلات دانشگاهی و نسبت طلاق همبستگی مثبت وجود دارد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد که کاهش میزان بیکاری مردان و برگزاری کلاس های آموزشی برای زوجینی که پنج سال از زندگی مشترک آنها گذشته است می تواند شمار و نسبت طلاق را کاهش دهد.

یکی از مسائلی که سازمان های تولیدکننده آمار رسمی در انتشار برخی داده ها با آن مواجهه اند، محرمانگی داده های فردی است. این مسئله باعث شده که ریز داده های مورد نیاز به راحتی در اختیار عموم قرار نگیرند. یکی از راه های حل این مسئله شبیه سازی جمعیت به روش همگذاشتی است که در این مقاله کاربرد آن بررسی می شود. داده های مورد استفاده، داده های طرح نیروی کار مرکز آمار ایران فصل تابستان 1397 می باشد. در این مطالعه، ابتدا ریز داده های جمعیت نیروی کار در سطح ملی به تفکیک استان ها تولید می شود و سپس با استفاده از براورد کارایی نسبی مجانبی، دقت برآوردهای حاصل از نمونه گرفته شده از جمعیت واقعی و جمعیت شبیه سازی شده با هم مقایسه می شوند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ضمن تولید ریز داده های جمعیت نیروی کار در سطح ملی به تفکیک استان ها، دقت برآوردهای حاصل از ریزداده های جمعیت شبیه سازی شده پیشنهادی، بیشتر از برآوردهای حاصل از نمونه گرفته شده از جمعیت واقعی است. همچنین در این مقاله نشان داده می شود که از جمعیت شبیه سازی شده در برآورد پارامترهای نواحی کوچک و جوامعی که حجم نمونه کافی نیست نیز می توان استفاده کرد.