القای هیجانی

زمینه و هدف: مطالعات در حیطه روان شناسی اخلاق به دنبال یافتن سیستم های شناختی و هیجانی تعیین کننده در قضاوت اخلاقی هستند. هدف این پژوهش نیز تعیین تأثیر القای هیجانی بر زمان پاسخ به داستان های اخلاقی بود. مواد و روش ها: مطالعه انجام شده از نوع علی- مقایسه ای بود و بر روی 85 نفر دانشجوی 25-18 ساله مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی، که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. به منظور سنجش قضاوت اخلاقی از 2 داستان شخصی و غیر شخصی و به منظور القای هیجانی از سه دسته تصاویر با بار هیجانی مثبت، منفی و خنثی استفاده شد. این پژوهش در 5 مرحله، 3 مرحله جهت سنجش قضاوت اخلاقی و 2 مرحله جهت القای هیجانی، انجام گرفت. سپس یافته ها با آزمون واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: داده های به دست آمده نشان داد که تفاوت زمان واکنش به داستان های شخصی در مرحله اول و سوم (01/0 P <) و همچنین مرحله اول و پنجم (026/0 P <) معنی دار بود، اما این تفاوت در مورد داستان های غیر شخصی معنی دار نمی باشد. همچنین یافته ها بیانگر افزایش میانگین زمان واکنش به داستان های قضاوت اخلاقی پس از القای هیجانی منفی است. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تأثیر عوامل محیطی بر تصمیم گیری ها به خصوص تصمیم گیری های اخلاقی به نوع هیجان های القاء شده و جنس تصمیم گیری های هیجانی و شناختی بستگی دارد.

هدف: بررسی نقش القای هیجانی کاربران در بازیابی اطلاعات. روش/ رویکرد پژوهش: روش مورد استفاده، آزمایشی و از نظر هدف کاربردی محسوب می شود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان کارشناسی ارشد رشته های علوم انسانی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع) تشکیل می دادند که نمونه ای شامل 42 نفر در دو گروه انتخاب گردید. اطلاعات لازم از طریق ابزارهای متعددی همانند پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و سابقه کار با اینترنت، پرسشنامه موفقیت و شکست در بازیابی اطلاعات، مقیاس پاناس، جورچین کلمات متقاطع، نمودار وضعیت هیجانی، پایگاه بین المللی تصاویر ژنو، و فایل های ثبت رخداد دو نرم افزار کیبورد تریسر و ریور پَست اسکرین رکوردر گردآوری گردید. یافته ها: از نظر عملکرد، تفاوت معناداری بین دو گروه القایی در جستجوی ساده، وجود ندارد اما در جستجوی دشوار این تفاوت وجود دارد. همچنین بین میانگین رضایت آزمودنی های گروه القای مثبت و منفی تفاوت معناداری وجود ندارد. از سوی دیگر، در هر دو گروه، رابطه معناداری بین نوع هیجان های بروز داده شده کاربران در جستجوهای ساده و دشوار وجود ندارد. نتیجه گیری: نظام های بازیابی اطلاعات در صورتی می توانند بهترین کارکرد را داشته باشند که تعاملات کاربر و نظام را مدیریت نموده و سبب تأثیرات متقابل مثبت شوند.

هدف تحقیق حاضر تاثیر زمان ارائه انواع القای هیجانی و خواب شبانه بر مکانیسم های تحکیم و بازتحکیم حافظه حرکتی بود. 60 دانشجو بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه کنترل، گروه های آزمایشی (القای هیجانی ناخوشایند قبل و بعد از یادداری) و (القای هیجانی خوشایند قبل و بعد از یادداری) تقسیم شدند. پژوهش دارای یک مرحله اکتساب و چهار مرحله فراخوانی بود. اکتساب در روز اول در ساعت 9 صبح و بلافاصله بعد از آن اولین فراخوانی (Train1) انجام شد؛ دومین و سومین فراخوانی ( Train3وTrain2 ) به ترتیب در ساعات 12 و 16 روز دوم و چهارمین فراخوانی (Train4) در ساعت 12 روز سوم انجام شد. همچنین به آزمودنی های گروه اول و دوم به ترتیب (قبل و بعد از Train2)، قطعه فیلم 3 دقیقه ای و چند قطعه عکس شامل صحنه هایی از دعوا و آسیب در میادین ورزشی و گروه سوم و چهارم، قطعه فیلم سه دقیقه ای و چند قطعه عکس شامل صحنه های از برد در میادین ورزشی ارائه شد. یافته ها نشان داد در گروه کنترل، فواصل تمرین آسایی از بلوک ششم مرحله اکتساب تا Train4 بازتحکیم و بهبود حافظه حرکتی را به دنبال داشت (p<0/05). القای هیجانی در فواصل تمرین آسایی و به ویژه بعد از خواب شبانه باعث بهبود تحکیم و بازتحکیم حافظه حرکتی شد و این بهبود به نفع گروه القای هیجانی ناخوشایند بود (p<0/05). توصیه می شود یادگیرنده در هنگام یادگیری از خواب و محرک های هیجانی مطلوب بهره مند شود.