محدودیت زمانی

در دهه اخیر پژوهشگران زیادی به مکانیسم های درگیر در خبرگی توجه کرده اند. آن ها به دنبال کشف این مطلب هستند که چگونه افراد برای کسب مهارت بیشتر با تکالیف پیچیده روبه رو می شوند و بر محدودیت ها غلبه می کنند؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه رفتارهای جست وجوی بینایی بسکتبالیست های ماهر و مبتدی تحت تأثیر محدودیت های زمانی انجام شد. شرکت کنندگان 24 بسکتبالیست دختر ماهر و مبتدی با دامنه سنی 19 تا 26 سال (میانگین = 5/22) بودند که در دو گروه ماهر (12 نفر) و مبتدی (12 نفر) قرار گرفتند. تکلیف مدنظر در این پژوهش، تحت تاثیر شرایط محدودیت زمانی صفر درصد، 25 درصد و 50 درصد اجرا شد. تکلیف شامل 10 شوت یکدست بسکتبال در هریک از شرایط محدودیت زمانی بود. رفتارهای جست وجوی بینایی (تعداد و مدت تثبیت ها) با استفاده از دستگاه ردیابی حرکات چشم ثبت شد و برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس (دو گروه در سه نوع آزمون) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تعداد تثبیت ها(F_(1,22)=5.75, P=0.02) و مدت تثبیت ها (F_(1,22)=11.02, P=0.003)در افراد ماهر و مبتدی با و بدون محدودیت زمانی تفاوت معناداری وجود داشت. براساس نتایج این پژوهش، رفتارهای جست وجوی بینایی می توانند یکی از عوامل متمایزکننده در افراد با سطوح مهارتی متفاوت باشد که توجه به آن ها می تواند به افزایش خبرگی در ورزش کمک کند.

در ورزش های رقابتی مثل کریکت، فوتبال، بسکتبال و تنیس بازیکنان باید یک توپ در حال حرکت سریع را بگیرند، برگردانند و یا حتی در طول مسیر، حرکت آن را قطع کنند. برای انجام موفقیت آمیز این عمل، بازیکنان باید در نهایت سرعت و دقت، مکان و زمان صحیح توپ را پیش بینی کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر محدودیت های زمانی بر چشم ساکن و عملکرد بسکتبالیست های ماهر و مبتدی بود. شرکت کنندگان 24 بسکتبالیست دختر ماهر و مبتدی با دامنه سنی 19 تا 26 سال بودند که در دو گروه ماهر (12نفر) و میتدی (12نفر) قرار گرفتند. برای این پژوهش، تکلیف مورد نظر تحت شرایط محدودیت زمانی 0%، 25% و 50% اجرا شد. تکلیف شامل 10 شوت یک دست بسکتبال در هر یک از شرایط محدودیت زمانی بود. برای ثبت اطلاعات چشم ساکن از دستگاه ردیابی حرکات چشم و دوربین فیلمبرداری برای ثبت اطلاعات حرکتی فرد استفاده شد. پرتاب های موفق و ناموفق در برگه ثبت امتیازات ثبت شد، و در نهایت برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس دو راهه (دو گروه در سه نوع آزمون) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مدت چشم ساکن و عملکرد در افراد ماهر و مبتدی با و بدون محدودیت زمانی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مدت چشم ساکن و عملکرد با افزایش محدودیت زمانی کاهش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش چشم ساکن می تواند یکی از عوامل متمایز کننده در افراد با سطوح مهارتی متفاوت باشد که توجه به آن می تواند برای افزایش خبرگی در ورزش کمک کند.