پویا و کارکردی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین راهبردهای قامتی بر تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش 30 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با میانگین سنی 03/5 ± 40/41 بودند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به تمرین راهبردهای قامتی متناسب با پروتکل طراحی شده پرداخت. گروه کنترل نیز فعالیت های روزمره خود را ادامه داد. برای بررسی تعادل ایستا و پویا و کارکردی شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون، به ترتیب از آزمون شارپندرومبرگ، TUGو تعادل کارکردی برگ استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب (2 * 2) نشان داد میانگین نمرات پس آزمون تعادل ایستا و پویای گروه تمرین در مقایسه با پیش آزمون کاهش یافت (0.001= p ) و این تفاوت معنادار در گروه کنترل مشاهده نشد (0.05< p ). مقایسه بین گروهی نشان داد بین نمرات تعادل ایستا و پویای گروه کنترل و تمرین تفاوت معنادار وجود داشت (0.001= p ).امتیازهای آزمون تعادل کارکردی گروه تمرین در پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنا دار یافت (0.001= p ). بین عملکرد گروه کنترل در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنادار یافت نشد (0.05< p ).همچنین مقایسه بین گروهی نشان داد بین نمرات گروه تمرین و کنترل در آزمون تعادل کارکردی تفاوت معنا دار وجود داشت (0.001= p ).نتایج نشان می دهد که هشت هفته تمرین راهبردهای قامتی به بهبود تعادل ایستا، پویا و کارکردی منجر شد. به نظر می رسد علت بهبود در تعادل متعاقب انجام شدن این تمرین ها، افزایش استقامت عضلانی، سازگاری عصبی-عضلانی و کاهش تنش عضلانی باشد.