پروژه های گردشگری

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل برندسازی مکان با رویکرد کلان پروژه های تفریحی، ورزشی و گردشگری در استان اصفهان بود. روش تحقیق از نوع کیفی بود و با استفاده از روش سیستماتیک گراندد تئوری انجام پذیرفت؛ این روش از سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی تشکیل شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی افراد متخصص و صاحب نظر در زمینه موضوع پژوهش شامل استادان برجسته مدیریت ورزشی آشنا به پژوهش در حوزه گردشگری، مدیر و معاونان ادارات ورزش و جوانان و کارشناسان آگاه به حوزه پژوهش بود که به روش گلوله برفی انتخاب شدند و تعداد آنها به 14 نفر رسید. ابزار پژوهش، استفاده از منابع علمی از جمله مقالات، کتاب های معتبر، سایت های علمی و خبری معتبر و مصاحبه های عمیق و باز با افراد نمونه بود که به منظور سنجش روایی آنها، یافته های پژوهش برای مشارکت کنندگان ارائه و مدل پیشنهادی توسط آنان مطالعه و نظرهای آنها اعمال شد و در پایان، این پژوهش توسط استادان مدیریت ورزشی مطالعه و بازبینی شد و مواردی به منظور اصلاح یا تغییر مدل نهایی بیان شد. به منظور بررسی پایایی نیز از روش حسابرسی فرایند و همچنین از روش توافق درون موضوعی استفاده شد که پایایی بین دو کدگذار را 78% نشان داد که نشان از قابلیت اعتماد کدگذاری ها داشت. در نهایت مدل پژوهش مطرح شد که شامل محورهای اصلی، شرایط علّی، راهبردها، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر و پیامدها بود.

یکی از مهمترین چالش های سرمایه گذاری، تامین مالی و تهیه بودجه اجرایی برای انجام انواع پروژه ها می باشد. پروژه های گردشگری نیز برای انجام به موقع و مناسب نیاز به تامین منابع مالی دارند. لذا تعیین ساختار بهینه سرمایه به شناسایی ابزارهای مناسب تامین مالی در پروژه های گردشگری کمک خواهد کرد. هدف مطالعه حاضر تعیین ساختار بهینه سرمایه در پروژه های تفریحی شهر مشهد به کمک دو روش شامل؛ «محاسبه کارایی (DEA) از طریق مدل های ورودی محور، غیر شعاعی، بهره وری در مقیاس» و «تحلیل حداکثر بازده (EPS) و حداقل ریسک مالی (FL)» می باشد. جامعه آماری مطالعه، پروژه های تفریحی با ساختار سرمایه همگن در شهر مشهد می باشند که تعداد 10 پروژه به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد با توجه به آنکه پروژه ای دارای ساختار سرمایه بهینه تر خواهد بود که به طور همزمان دارای ریسک مالی کمتر و بازده بیشتر باشد، لذا پروژه های شماره های 2 و 7 که به طور همزمان می-توانند دو آیتم ریسک کمتر و بازده بیشتر را پوشش دهند، دارای بهترین عملکرد در ساختار سرمایه خود، در مقایسه با سایر پروژه ها بوده و در انتخاب روشهای تامین مالی، موفق عمل نموده اند. پروژه شماره 2 پروژه ای است که سهم تامین مالی آن از روش «مشارکت عمومی- خصوصی و سرمایه شخصی و مشارکت با افراد حقیقی و حقوقی» بیشتر از سهم روش «تسهیلات بانکی» بوده و پروژه 7 نیز دارای زمین بوده و سهم تامین مالی آن از روش«سرمایه شخصی و مشارکت با افراد حقیقی و حقوقی» بیش از سهم روش «تامین مالی مشارکتی و تسهیلاتی» بوده است. با لحاظ نتایج محاسبه کارایی، باید گفت که در پروژه های تفریحی شهر مشهد، در حال حاضر روش هایی که نسبت «سرمایه به بدهی» را افزایش دهند، مناسب می باشند بنابراین از بین سه روش تامین مالی پرکاربرد در بین پروژه های تفریحی مورد مطالعه، یعنی روشهای «سرمایه شخصی و مشارکت با افراد حقیقی و حقوقی»، «تسهیلات بانکی» و «مشارکت عمومی- خصوصی»، تامین مالی از طریق افزایش سهم روش «سرمایه شخصی و مشارکت با افراد حقیقی و حقوقی » نسبت به دو روش دیگر سبب موفقیت بیشتر پروژه ها خواهد شد.