بازی درمانی

این پژوهش با هدف تعیین تأثیر بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی در کاهش نارسایی هیجانی کودکان مبتلا به بیش فعالی انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی می باشند. حجم نمونه 30 نفر از دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی که 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر درگروه کنترل قرار گرفتند لذا به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند. به منظور گرد آوری داده ها از آزمون SNAP-IVسوانسون، نولان و پلهام(1980)، آزمون استروپ(1935)،آزمون ناگویی خلقی تورنتو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار آماری SPSS20 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد اثر بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر توانایی برنامه ریزی و توجه انتخابی و کاهش نارسایی هیجانی با 87/0= ήPartial ، 132/0= s Lambdaو wilk، 56/50 = (23،3) F اثر معنی داری داشته است(01/0>P) . نتایج نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر کاهش نارسایی کودکان مبتلا به بیش فعالی تأثیر دارد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی بازی درمانی و طرحواره درمانی بر روی ذهنیت کودک آسیب پذیر در کودکان دارای اختلالات یادگیری بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل با آرایش تصادفی در آزمودنی ها بود. جامعه آماری شامل کودکان 7 الی 11 سال دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به کلینیک نوید مهر در فاصله ی زمانی دی ماه 1398 الی خرداد ماه 1399 بود که از میان آنها با توجه به لزوم انجام مداخله، 21 نفر به عنوان نمونه با روش در دسترس انتخاب شده و در سه گروه (7 نفر گروه بازی درمانی، 7 نفر گروه طرحواره درمانی و 7 نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه اول تحت 8 جلسه بازی درمانی، گروه دوم تحت 8 جلسه طرحواره درمانی قرار گرفتند و گروه سوم هیچ آموزشی دریافت ننمودند. جهت بررسی از پرسشنامه ذهنیت های طرحواره ای استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد هم بازی درمانی و هم طرحواره درمانی در کاهش ذهنیت کودک آسیب پذیر در کودکان دارای اختلال یادگیری اثربخش می باشد.

کودکان کم شنوا در مهارت های رفتاری و واکنش های هیجانی با چالش های زیادی مواجه هستند. بازی درمانی یکی از برنامه های مداخله ای است که باعث بهبود قابل توجه مهارت های جسمی، رفتاری، هیجانی و اجتماعی کودکان کم شنوا می شود. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی تحلیلی کاربرد بازی درمانی با مدل فیلیال تراپی مدرسه محور برای کودکان کم شنوا بود. پژوه ش حاض ر ب ا روش م رور سیس تماتیک مناب ع علم ی، به معرفی برنامه فیلیال تراپی مدرسه محور برای کودکان کم شنوا می پردازد. نتایج نشان داد که بازی درمانی با مدل فیلیال تراپی مدرسه محور باعث بهبود مهارت های جسمی، رفتاری، هیجانی و اجتماعی کودکان کم شنوا می شود. در واقع، فیلیال تراپی مدرسه محور از طریق بازی و ایجاد موقعیت ها و فرصت های خلاق برای برقراری ارتباط موجب رشد و تحول مهارت های مختلف در این کودکان می شود. بنابراین، توجه به برنامه فیلیال تراپی مدرسه محور ضروری است و برنامه ریزی برای ارائه آموزش این برنامه به کودکان کم شنوا اهمیت ویژه ای دارد.

درمانگران و مشاوران هر روزه با کودکان ناشنوایی مواجه می شوند که به دلیل شرایط نامناسب، دچار آسیب های روانی مختلفی شده اند. این کودکان ممکن است از لحاظ عاطفی هم به شدت آسیب دیده باشند. آنها باید از قدرت های بازی درمانی به منظور برقراری ارتباط، انتقال افکار، ابراز احساسات، و آموزش رفتارهای مناسب به مراجعان خردسال خود استفاده کنند. بازی درمانی گشتالتی به درمانگر کمک می کند تا با مراجعان خود ارتباط برقرار کند، یک فرایند بین فردی به وجود آورد، از موقعیت های آسیب زای روانی جلوگیری کند و در صورت وجود چنین شرایطی در زندگی کودکان، به بهبودی شرایط کمک نماید. بازی درمانی گشتالتی علاوه بر حل برخی از مشکلات، به کودکان کمک می کند تا از نظر رشد و تحول به پیشرفت های قابل توجهی دست یابند. بازی درمانی گشتالتی روشی کارآمد برای بیان احساسات، هیجان ها و افکار کودکان ناشنوا است که درمانگر می تواند از آن در یک محیط بازی یا هنری استفاده کند. بازی درمانی گشتالتی به درمانگر کمک می کند تا مراجع خود را ارزیابی کنند. بازی درمانی گشتالتی می تواند درها را برای آسیب های پنهان و سایر رویدادها که کودکان قادر یا مایل به صحبت کردن در مورد آن نیستند، باز کند. الگوهای بازی و میزان همکاری کودکان بیانگر این دیدگاه هستند.

بازی درمانی باعث بهبود تحول اجتماعی، عاطفی و شناختی کودکان می شود. با این حال، موانع ارتباطی بین والدین شنوا و فرزندان کم شنوای آنها می تواند مانع رشد این کودکان شود و آنها را از مزایای مراقبت و حمایت والدین محروم کند. بر این اساس، ارتباط موثر بین والدین و فرزندان کم شنوای آنها برای رشد و تحول جسمی، هوشی، هیجانی و بهزیستی این کودکان از اهمیت خاصی برخوردار است. در این راستا، به نظر می رسد که بازی درمانی مزایای قابل توجهی برای کودکان کم شنوا داشته باشد. بازی درمانی به طیف وسیعی از روش های استفاده از انگیزه طبیعی کودکان برای کاوش و مهار آن به منظور پاسخگویی و تأمین نیازهای تحولی و بهداشت روانی آنها اشاره دارد. همچنین برای اهداف آموزشی و روانشناختی از جمله تنظیم هیجان استفاده می شود. در این مقاله، درباره بازی درمانی بحث می شود. ابتدا مبانی نظری بازی درمانی و کاربرد آن مورد بحث قرار می گیرد، هیجان ها و چرخ آنها مطرح می شود. سپس مشکلات هیجانی در کودکان کم شنوا، تنظیم شناختی هیجان و تنظیم رفتاری هیجان مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و سرانجام نقش بازی درمانی در تنظیم هیجان کودکان کم شنوا بررسی می شود.

نظر بر اهمیت مشکلات روانشناختی از جمله افسردگی در کودکان با آسیب بینایی، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی بازی درمانی و خنده درمانی بر افسردگی دانش آموزان با آسیب بینایی دوره دوم ابتدایی است. تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان ابتدایی دوره دوم با آسیب بینایی مدرسه پسرانه نابینایی شهر مشهد شامل 60 نفردر رنج سنی 9 تا 15 سال است(74/11=M) که در سال تحصیلی 98-99 مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی بعد از غربالگری با پرسشنامه افسردگی کودکان و بعد از همتا سازی بر اساس سن و نوع آسیب بینایی، در مجموع 42 نفر انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و روش آماری تحلیل کواریانس، تی تست مستقل و تی زوجی محاسبه گردید. برای آزمون برابری واریانس ها از لوین استفاده شد. نتایج تی زوجی نشان داد بین پیش آزمون و پس آزمون گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری ایجاد شده است. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بین گروه ها قبل از مداخله تفاوتی وجود نداشت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد خنده درمانی بر افسردگی کودکان اثر دارد، افسردگی (005/0=P)اما این تفاوت در گروه بازی درمانی معنی دار نبود. بنابر این می توان نتیجه گرفت خنده درمانی روشی مناسب برای تأثیرگذاری بر اضطراب، افسردگی و عزت نفس کودکان با آسیب بینایی است.

هدف این پژوهش اثربخشی بازی درمانی گروهی بر کاهش اضطراب، میزان افسردگی و بهبود مهارت های ارتباطی کودکان مضطرب بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود؛ جامعه آماری پژوهش کلیه کودکان مراجعه کننده به دو کلینیک مشاوره در شهر تبریز با مشکلات ارتباطی و اضطراب در سال 1399 بودند. که تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های مهارتهای ارتباطی کوئین دام (2004، پرسشنامه افسردگی بک-ویرایش دوم (BDI-II) و مقیاس تجدیدنظرشده اضطراب آشکار کودکان رینولدر و ریچموند در سال 1978 استفاده شد. همچنین بازی درمانی گروهی در ده جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا گردید؛ نتایج نشان داد که، بازی درمانی بر افسردگی، اضطراب و مهارت های ارتباطی اثربخش است. به طوری که موجب کاهش اضطراب و افسردگی و و بهبود مهارت های ارتباطی کودکان مضطرب شد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی بر رشد مهارت اجتماعی و رفتارهای ناسازگارانه دانش آموزان مقطع ابتدایی دارای اختلالات یادگیری بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی دارای اختلالات یادگیری شهرستان آمل در سال 1399 بودند. و از میان آنان 30 نفر به طور تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی یک گروه به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری دادها، پرسشنامه مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر و پرسشنامه رفتارهای ناسازگارانه بل بود. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار استفاده شد و در بخش آمار استنباطی از تجزیه و تحلیل کوواریانس (ANCOVA)، استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن بود که بازی درمانی بر رشد مهارت اجتماعی و رفتار های ناسازگارانه دانش آموزان تأثیر مثبت دارد.