باورهای دینی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین باورهای دینی با سلامت روان دانشجویان دانشگاه فرهنگیان لرستان است. جامعه و نمونه مورد مطالعه در این پژوهش توصیفی دانشجویان پردیس علامه طباطبایی و پردیس کمالوند بودند. روش مورد استفاده در این پژوهش روش همبستگی و نمونه گیری تصادفی طبقه ای بوده است که در طی آن 100 نفر از دانشجویان رشته های علوم تربیتی از هر دو پردیس انتخاب شدند و برای ازمایش فرضیه های پژوهش، پرسشنامه های باورهای مذهبی و سلامت روان مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بین باورهای مذهبی و سلامت روان در دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد به این معنا که هر چه باورهای مذهبی دانشجویان بیشتر باشد سلامت روان آنها بیشتر خواهد بود. همچنین بین باورهای مذهبی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد و باور مذهبی دختران از میانگین باور مذهبی پسران بیشتر است و تفاوت معناداری بین باور مذهبی دختران و پسران در سطح دانشگاه فرهنگیان وجود دارد. و همچنین بین سلامت روان دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد و سلامت روان پسران از سلامت روان دانشجویان دختر بیشتر است.

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر باورهای دینی بر تاب آوری و عزت نفس همسران افراد معتاد به مواد مخدر است. روش مطالعه نیمه تجربی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری، همسران افراد معتاد به مواد مخدر در شهر قم، که به صورت نمونه گیری گلوله برفی، تعداد 40 نفر انتخاب شدند و در دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گرآوری داده ها از پرسش نامه تاب آوری فرایبرگ و عزت نفس کوپر اسمیت استفاده شد. گروه آزمایش در 10 جلسه تحت آموزش باورهای مذهبی قرار گرفتند. سپس پس آزمون اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ها حاکی از این است که باورهای دینی موجب اختلاف بارز در میانگین نمرات گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش آزمون می گردد و در افزایش تاب آوری و عزت نفس شرکت کنندگان مؤثر بوده است. نتیجه اینکه آموزش باورهای دینی روش مناسبی برای افزایش میزان تاب آوری و عزت نفس همسران افراد معتاد به مواد مخدر است.