گروه درمانی

این پژوهش به بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر شادکامی دختران نوجوان می پردازد. پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با استفاده از یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی دانش آموزان دختر سال دهم ناحیه 4 آموزش و پرورش شهر مشهد در سال 1395 بود؛ که در پرسشنامه سلامت روان، یک نمره انحراف معیار بالاتر از میانگین دریافت کرده بودند. از این جامعه40 دانش آموز به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به شیوه جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه هرگروه 20 نفر گماشته شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1989) بود. گروه آزمایش، گروه درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب را در 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار دریافت کرد. نتایج نشان داد ، گروه درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر مؤلفه های رضایت از زندگی و خود کارآمدی شادکامی دختر ان نوجوان موثر و بر مؤلفه های دیگر شادکامی مؤثر نبوده است. از آنجا که این مداخله منجر به ارتقاء روابط، آگاهی از مسئولیت و واقعیت می شود؛ می توان به عنوان مداخلهای مؤثر در شادکامی نوجوانان استفاده کرد.

هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر خوداثربخشی تحصیلی و انگیزش پیشرفت در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر کرمانشاه بود. حجم نمونه 40 نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند.20 نفر به گروه آزمایش و 20 نفر به گروه کنترل به صورت تصادفی تخصیص یافتند. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار های پژوهشی مورد استفاده انگیزش پیشرفت هرمنس (2000) و خوداثربخشی تحصیلی مورگان-جینکز(1999) بود. گروه آزمایش در طول هشت جلسه ، هرجلسه به مدت 90 دقیقه گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد گروه درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر موجب افزایش خوداثربخشی تحصیلی و انگیزش پیشرفت در دانش آموزان پسر شده است.