اثربخشی تیمی

در این پژوهش، با اتخاذ راهبرد پیمایش، به بررسی تاثیر رهبری خدمتگزار و ابعاد آن بر اعتماد در تیم و اثربخشی تیمی پرداخته شده است. رهبری خدمتگزار به عنوان یکی از الگوهای نوین رهبری در سازمان، طی سال های اخیر مورد توجه پژوهشگران و دست اندرکاران اجرایی قرار گرفته است. از طرفی، سازمان های آموزش عالی در هزاره سوم، برای حفظ و افزایش اعتماد و اثربخشی به چنین سبکی از رهبری نیاز دارند که ابعاد آن طبق مطالعه پترسون شامل: خدمت رسانی، نوع دوستی، محبت اخلاقی، تواضع و فروتنی، قابلیت اعتماد، چشم انداز و توانمندسازی در نظر گرفته شده است. لذا، نمونه مورد مطالعه ی این تحقیق از میان اعضای هیئت علمی دانشگاه هرات به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند و بدین ترتیب داده های گردآوری شده از 170 پرسشنامه توزیع شده میان آنها به کمک روش حداقل مربعات جزئی (PLS) از طریق نرم افزار آماری PLS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که مدل معادلات ساختاری به کار گرفته شده، مدل نظری قوی برای پیش بینی اثربخشی تیمی از طریق رهبری خدمتگزار و اعتماد در تیم است. همچنین، تاثیر معنادار رهبری خدمتگزار و اعتماد در تیم بر اثربخشی تیمی مورد تائید قرار گرفت. از طرفی، تاثیر غیرمستقیم رهبری خدمتگزار بر اثربخشی تیمی از طریق اعتماد در تیم نیز مورد تائید قرار گرفت که نشان دهنده نقش واسط اعتماد بین فردی در اعضای تیم هاست. در واقع، نتایج حاصله نشان-دهنده این است که رهبری خدمتگزار و اعتماد در تیم، اهرم هایی قوی در ارتقا و بهبود اثربخشی تیمی هستند.

هیجانات و هوش حاکم بر آنها نقش مهمی در موقعیت های بین فردی دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هوش هیجانی بر میزان اثربخشی افراد در تیم است. جامعه آماری تحقیق تیم های ورزشی شرکت کننده در یازدهمین المپیاد ورزشی (1391)، شامل 1952 نفر بودند. 322 ورزشکار مطابق جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ و پرسشنامه اثربخشی تیمی بیلی بتمن و کولین ویلسون (2002) بود. داده ها به کمک روش همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل، تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد رابطه معناداری بین هوش هیجانی و اثربخشی شرکت کنندگان رشته های تیمی وجود دارد (01/0P < ). همچنین نتایج آزمون t، تفاوت معناداری را بین هوش هیجانی و نیز اثربخشی در دو گروه دختران و پسران نشان داد. خودتنظیمی از مؤلفه های هوش هیجانی بیشترین ارتباط را با اثربخشی دارد.

استفاده از تیم در سازمان ها به منظور بهره مندی از هم افزایی موجود در کار تیمی و همچنین ایجاد ظرفیت جهت تطبیق هرچه بهتر سازمان با محیط، روندی است که در دو دهه اخیر شتاب فزاینده ای به خود گرفته است. با درک این مهم این پژوهش با هدف تاثیر کیفیت زندگی بر اثربخشی تیمی با نقش میانجی خشنودی شغلی صورت پذیرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان شهرستان نهاوند در سال تحصیلی 96-1395 است که از بین آنها 377 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری، اثربخشی تیمی و خشنودی شغلی استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارهای آماری Lisrel وSPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تاثیر کیفیت زندگی کاری و خشنودی شغلی بر اثربخشی تیمی مثبت و معنی دار می باشد، همچنین مشخص شد که تاثیر کیفیت زندگی کاری بر اثربخشی تیمی با نقش میانجی خشنودی شغلی مثبت و معنی دار می باشد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط بین رفتار رهبران همسطح با تعهد و اثربخشی تیم های فوتسال شهرستان شاهرود بود. این پژوهش توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه بازیکنان تیم های فوتسال شهرستان شاهرود (200 نفر) تشکیل دادند. تمامی بازیکنان، پرسشنامه را تکمیل نمودند و به عنوان نمونه مورد تحلیل قرار گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد چندعاملی رهبر (باس و آلیو، 1995)، تعهدتیمی (اسکانلن و همکاران، 1993) و اثربخشی تیمی (لارسون و لافاستو، 2001) استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آلفای کرونباخ، همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد سبک تحول گرای رهبران همسطح تأثیر مستقیم و معناداری بر تعهد و اثربخشی تیمی داشت. همچنین سبک تحول گرا به واسطه تعهدتیمی به صورت غیرمستقیم نیز بر اثربخشی تیمی تأثیر مثبت داشت. تعهد تیمی به عنوآن یک متغیر میانجی به طور مستقیم برروی اثربخشی تیمی تأثیر معنی داری داشت. ضریب تعیین متغیرهای درون زا نشان داد که 30 درصد از تغییرات اثربخشی تیمی و 23 درصد از تغییرات تعهد تیمی توسط متغیرهای برون زا قابل تبیین می باشد. درنهایت، نتایج حاکی از آن است رفتار رهبران همسطح، سطوح بالاتری از تعهد را در درون تیم ایجاد کرده و این تعهد باعث افزایش اثربخشی تیم می شود.

هدف از پژوهش حاضر ارتباط شیوه اعمال قدرت مربیان با وفاداری و اثربخشی تیمی بازیکنان پایه در اکادمی های فوتبال استان تهران بود که با روش تحقیق توصیفی – همبستگی و به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بازیکنان لیگ برتر فوتبال استان تهران در رده سنی نوجوانان و جوانان در سال 1397 تشکیل دادند که 260 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ازمون رگرسیون خطی چندگانه با روش همزمان و نرم افزار Spss استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که مربیان تیم های پایه فوتبال از منبع قدرت پاداش بیشترین و از منبع قدرت مرجعیت کم ترین استفاده را می کنند. بین قدرت پاداش، تخصص و مرجعیت با وفاداری بازیکنان رابطه مثبت و معنا داری وجود داشت، اما بین قدرت زور و قانونی با وفاداری بازیکنان ارتباط معنا داری وجود نداشت. همچنین بین قدرت مبتنی بر تخصص و مرجعیت با اثربخشی تیمی بازیکنان رابطه مثبت و معنا داری مشاهده شد اما بین قدرت مبتنی بر زور، پاداش و قانونی ارتباط معنا داری وجود نداشت.