کف پای گود

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه تعادل پویا در مردان دارای کف پای صاف، گود و طبیعی است. جامعه آماری تحقیق حاضر گروهی از دانشجویان دانشگاه تهران بودند. آزمودنی های تحقیق 90 مرد شامل 30 نفر با کف پای طبیعی (با میانگین قد 2/6 ± 6/176 سانتی متر، وزن 2/10± 8/72 کیلوگرم و سن 2 ± 3/25 سال)، 30 نفر با کف پای صاف (با میانگین قد 7 ± 2/177 سانتی متر، وزن 1/11 ± 5/73 کیلوگرم و سن 4/1 ± 1/25 سال) و 30 نفر با کف پای گود (با میانگین قد 3/6 ± 5/174 سانتی متر، وزن 2/11 ± 3/69 کیلوگرم و سن 7/1 ± 6/25 سال) بودند. برای مشخص کردن نوع آناتومیکی پا از آزمون افت استخوان ناوی و برای ارزیابی تعادل آزمودنی ها از تست تعادلی ستاره (SEBT) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل چندمتغیری واریانس (MANOVA) استفاده شد. تحلیل چندمتغیری واریانس تفاوت معنی داری را در اجرای تست تعادلی ستاره بین گروه ها نشان داد. بررسی ضرایب خطی متمایزکننده گروه ها مشخص کرد که دسترسی های داخلی و خلفی خارجی در متمایز کردن گروه ها نقش بیشتری داشتند. به طور خاص، دسترسی داخلی بی طور معنی داری در متمایز کردن گروه کف پای صاف از دو گروه دیگر و دسترسی خلفی خارجی در متمایز کردن گروه کف پای گود از دو گروه دیگر نقش داشتند. از آنجا که افراد دارای کف پای گود فشار بیشتری روی جانب خارجی پا وارد می آورند، به نظر می رسد که محدوده پایداری در جانب خارجی بزرگ تر باشد و برعکس افراد دارای کف پای صاف فشار بیشتری روی جانب داخلی پا وارد می آورند. از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ساختار آناتومیکی پا بر تعادل پویا تاثیر دارد.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر ناهنجاری ساختاری کف پای صاف و گود بر میزان تعادل پویای دختران نوجوان بود. 60 آزمودنی با میانگین سنی7/0±5/13 سال قد2/3 ±155 سانتیمتر و وزن 7/3±5/48 کیلوگرم به طور تصادفی در سه گروه کف پای صاف (21 نفر) کف پای گود (19 نفر) و کف پای طبیعی (20 نفر) طبقه بندی شدند. برای مشخص کردن نوع ساختار کف پایی از روش افتادگی استخوان ناوی استفاده شد. برای سنجش تعادل پویا دستگاه تعادل سنج بایودکس به کار برده شد. نوسانات وضعیتی آزمودنیها به مدت 20 ثانیه روی دو سطح پایدار و ناپایدار دستگاه تعادل سنج ثبت گردید. آنالیز واریانس با دادههای تکراری و آزمون تعقیبی توکی جهت تحلیل دادهها استفاده گردید (05/0P<). نتایج تحقیق نشان داد افراد دارای کف پای گود دارای عملکرد تعادل پویای ضعیف تری نسبت به گروه دارای کف پای طبیعی و صاف میباشند. از سوی دیگر علیرغم عدم وجود اختلاف معنی دار روی سطح پایدار در اندازه گیری تعادل پویا در بین افراد با کف پای صاف و طبیعی گروه برخوردار از پای طبیعی عملکرد تعادلی بهتری روی سطح ناپایدار نسبت به آزمودنیهای گروه دارای پای صاف داشتند. بنابراین به نظر میرسد که قوسهای کف پا نقش مهم تری در عملکرد تعادل هنگام قرار گرفتن روی سطوح اتکاء ناپایدارتر و یا هنگامی که تحریکات حسی– عمقی شدیدتر میشوند ایفا میکنند. این نتایج حکایت از تاثیر نوع ساختار آناتومیکی کف پا در حفظ تعادل بدن دارد.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه میزان و نسبت قدرت ایزومتریک عضلات مچ پا در افراد دارای کف پای صاف، گود و طبیعی بود. بدین منظور، 450 دانش آموز پسر با دستگاه پدوسکوپ، اسکنر کف پا و شاخص استاهلی ارزیابی گردیدند که از میان آن ها، 90 نفر انتخاب شدند و در سه گروه 30 نفری کف پای صاف منعطف، گود و طبیعی قرار گرفتند. قدرت ایزومتریک نیز با استفاده از دستگاه دینامتر دیجیتال انداز گیری گردید. نتایج نشان می دهد که میانگین قدرت اینورتورها در گروه پای صاف، کمتر از گروه های پای گود و طبیعی است. در گروه پای صاف نیز میانگین قدرت دورسی فلکسورها، کمتر بوده و نسبت قدرت عضلات اورتور به اینورتور، بیشتر از گروه پای گود می باشد. علاوه براین، یافته ها حاکی از ضعف اینورتورها، دورسی فلکسورها و اینورتورها نسبت به اورتورها در گروه پای صاف می باشد؛ بنابراین، توصیه می شود در اصلاح ناهنجاری کف پای صاف منعطف، بر تقویت اینورتورها و دورسی فلکسورها تأکید شود.