سفر کودکان

بهره وری صنعت گردشگری در گرو بهبود اجتماعی و اقتصادی است. کودکان به عنوان گروه هم ذی نفع و هم اثرگذار بر صنعت گردشگری تا حدودی زیادی نادیده انگاشته شده اند. در مطالعات انجام شده، کودکان به عنوان عناصر فعالی که می توانند بر زندگی و محیط خود اثرگذار باشند در نظر گرفت نشده اند. این پژوهش با توجه به خلآ موجود با استفاده از رویکرد کیفی به بررسی ادراک سفرهای تجربه شده این بخش خاموش از بازار صنعت گردشگری پرداخته است. همچنین نقش تصمیم سازی و     تصمیم گیری کودکان و پیامدهای رفتار فراغتی آنها که می تواند نویدبخش بهبود اقتصادی باشد، مورد تحلیل قرار گرفت. این پژوهش بر روی 96 کودک بین 9 تا 12 سال و با در نظر گرفتن دو معیار جنسیت و طبقه اجتماعی- اقتصادی با استفاده از روش روایت خاطره و مصاحبه نیمه باز انجام پذیرفت. متن خاطره ها و مصاحبه ها مورد تحلیل مضمون با رویکرد اقتباسی قرار گرفتند. با واکاوی تجربه بهترین سفرهای کودکان، بیشترین منافع ادراک شده نوجویی/ سرگرمی، طبیعت و روابط اجتماعی بودند. منافع ادراک شده با اولویت بالاتر در بین کودکان منجر به وفاداری احساسی و میل به بازگشت به مقصد تجربه شده قبلی شد. وفاداری احساسی در میان پسرها و همچنین کودکان طبقه نیمه بهره مند بیشتر مشاهده شد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد کودکان نقش مهمی در تصمیم سازی دارند و بر تصمیمات آتی خانواده پیرامون انتخاب مقصد سفر تاثیر گذارند.