مربی گری هیجان

زمینه : مطالعات متعددی پیرامون اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک و علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان انجام شده است. اما پژوهشی که به اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف : هدف پژوهش حاضر اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان بود. روش : پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل یود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی منطقه 10 (1282 نفر) در سال تحصیلی 99-98 بود. تعداد 30 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارتند از: مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخه والد و کودک، هان، هاجینلیان، ایسن، وندر و پینکاس، 2003) و برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان (محقق ساخته، 1398). تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره ( MANCOVA ) و تک متغیره انجام شد. یافته ها : برنامه مداخله ای تعامل والد -کودک مبتنی بر مربی گری هیجان به طور معناداری در کاهش ترس از رهایی، ترس از تنهایی، ترس از بیماری و نگرانی از وقوع حوادث خطرناک مؤثر بود (0/01 P< ). نتیجه گیری : دانش آموزانی که در برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان شرکت کردند نشانه های اختلال اضطراب جدایی کمتری داشتند.