بهورز

مقدمه: سبک های دلبستگی، تعیین کننده ی قواعد عاطفی، شناختی و راهبردهایی هستند که واکنش های هیجانی را در افراد و روابط بین شخصی هدایت می کنند. هدف از این پژوهش، مقایسه ی رابطه میان طرح واره های ناسازگار اولیه، ساز و کارهای دفاعی و تیپ شخصیتی D در افراد دارای دلبستگی ایمن و ناایمن بود. روش کار: جهت انجام این پژوهش همبستگی، نمونه ای به حجم 240 نفر از مراجعه کنند گان به کلینیک روان شناسی دلفی واقع در شهر تهران در سال 1393، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسش نامه های ساز و کار های دفاعی (DSQ-40)، سبک های دلبستگی بزرگسالان (AAS)، تیپ شخصیتی D و طرح واره ی ناسازگار اولیه استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادند که رابطه ی بین طرح واره های ناسازگار اولیه و ساز و کار های دفاعی در افراد دارای دلبستگی ایمن و ناایمن با یکدیگر، متفاوت است. هم چنین رابطه ی بین طرح واره های ناسازگار اولیه و تیپ شخصیتی D در افراد دارای دلبستگی ایمن و ناایمن و رابطه ی بین ساز و کار های دفاعی و تیپ شخصیتی D در افراد دارای دلبستگی ایمن و ناایمن با یکدیگر، متفاوت است (01/0P<). نتیجه گیری: با توجه به اهمیت دلبستگی در توسعه ی طرح واره های ناسازگار اولیه و اثرات این طرح واره ها و ساز و کار های دفاعی در آسیب شناسی شخصیت، توجه به کارکردهای شناختی و دلبستگی می تواند به فرایند درمان کمک کند.

مقدمه: بررسی وضعیت سلامت جسمی و روانی بهورزان، به عنوان پرسنل شاغل در محیطی ترین سطح خدمات بهداشتی، زیربنای خدمات بهداشتی اولیه در ایران می باشد. روش کار: پژوهش حاضر با هدف غربالگری اختلالات روان پزشکی در میان 1013 نفر از بهورزان شاغل در خانه های بهداشت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1392 انجام شد.ابزار پژوهش شامل پرسش نامه ی نود سئوالی (SCL-90) بود که یکی از پراستفاده ترین ابزار تشخیص روان پزشکی است. جهت تحلیل داده های آماری از نرم افزار SPSS استفاده شد. برای توصیف داده ها از نمودارها و جداول آماری و برای تحلیل از تست مجذور خی استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج، 6/91 درصد از بهورزان، سالم و 2/3 درصد دارای اختلال و 2/5 درصد دارای مشکل و اختلال جدی می باشند. بیشترین میانگین نمره در حیطه ی وسواس (22/1) و کمترین میانگین مربوط به حیطه ی ترس مرضی (5/0) تعیین گردید. شایع ترین اختلال به ترتیب شکایت جسمانی، وسواس–اجبار و افسردگی تعیین گردید. شیوع اختلال در زنان بیشتر از مردان (01/0P<) و در گروه های سنی 35 تا 44 سال بیشتر از سایر گروه ها می باشد. شیوع اختلالات روانی بر حسب وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، سابقه و شهرستان، تفاوت معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، توجه به سلامت روانی بهورزان به خصوص در گروه های جنسی و سنی خاص، ضروری به نظر می رسد.

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس بر استرس شغلی بهورزان شهرستان بوئین زهرا در سال 1399 به روش مداخله ای صورت پذیرفت. کلیه بهورزان شهرستان بوئین زهرا که معیار ورود به مطالعه را داشتند پرسش نامه استاندارد استرس شغلی رایس را تکمیل کردند. پس از انتخاب گروه مداخله و کنترل به روش تخصیص تصادفی، گروه کنترل 3 جلسه 3 ساعته مدیریت استرس دریافت نمودند، پرسش نامه مجدد دوماه بعد از اتمام مطالعه برای شرکت کنندگان تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون های ویلکاکسون و با سطح معنی داری 0.05% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان دهنده کاهش نمرات استرس در گروه آزمون بود که این تفاوت در همه ابعاد استرس شغلی دیده می شود. همچنین نمرات استرس شغلی در گروه آزمون در همه حیطه ها در دوره پیگیری نسبت به زمان قبل از مداخله کاهش آماری معناداری داشته است که این کاهش در مورد گروه کنترل وجود ندارد. با توجه به اهمیت کاهش استرس شغلی در افزایش بهره وری افراد، آموزش مدیریت استرس با استفاده از الگوهای آموزشی خاص برای کلیه پرسنل شاغل در سیستم بهداشت و درمان توصیه می شود.