مقابله ی مذهبی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تعدیل کنندگی مقابله ی مذهبی مثبت و منفی در رابطه بین استرس ادراک شده و همدلی دانش آموزان بود. روش: در این مطالعه ی توصیفی همبستگی 193 نفر از دانش آموزان پسر شهر خرم آباد انتخاب شدند. سپس دانش آموزان پرسش نامه استرس ادراک شده (PSS)، پرسش نامه ی سبک مقابله ی مذهبی (RCOPE) و مقیاس همدلی (BES) را کامل نمودند. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که بین استرس و همدلی رابطه ی معناداری وجود دارد (001/0 p

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه ی مقابله ی مذهبی در سبک های پردازش هویت و اعتیاد به تلفن همراه است. مواد و روش ها: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه ی پژوهش، همه ی دانشجویان دانشگاه زاهدان را در سال 1394 دربرمی گیرد که 384 نفر از آنان با روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول کرجسی مورگان، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسش نامه های سبک های پردازش هویت، مقابله ی مذهبی و اعتیاد به تلفن همراه؛ و برای تجزیه و تحلیل داده ها، بر اساس شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و الگویابی معادله های ساختاری (تحلیل مسیر) از نرم افزارهای SPSS (نسخه ی19) و LISREL (نسخه ی 50/8) استفاده شد. این پژوهش تمام موارد اخلاقی مرتبط را رعایت نموده است. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که اعتیاد به تلفن همراه با سبک سردرگم - اجتنابی (01/0≥p) و مقابله ی مذهبی منفی (05/0≥p) دارای همبستگی مثبت معنادار است و مقابله ی مذهبی منفی، با سبک های اطلاعاتی و هنجاری رابطه ی معنادار منفی؛ و با سبک سردرگم - اجتنابی، رابطه ی معنادار مثبت دارد (01/0≥p). تحلیل مسیر نیز نقش واسطه ی مقابله ی مذهبی منفی را در سبک پردازش هویت هنجاری و سبک سردرگم - اجتنابی، با اعتیاد به تلفن همراه، تأیید کرده است. نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که مقابله ی مذهبی منفی، در سبک های پردازش هویت و اعتیاد به تلفن همراه، نقش واسطه ی جزئی دارد.

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به افزایش اعتیاد، بررسی عوامل زمینه ساز و تداوم گر آن به منظور اتخاذ تصمیم های مناسب در جهت مبارزه با اعتیاد و کاهش آسیب های فردی، خانوادگی و اجتماعی آن ضروری است. ازاین رو، پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش ابعاد سبک های ابراز هیجان و مقابله ی مذهبی در میزان گرایش دانشجویان به اعتیاد انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان خوابگاهی دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 97-1396 بود. تعداد کل جامعه بیش از 2000 نفر بود که از بین آنها نمونه ی 200 نفری به دلیل دسترسی نداشتن به تعداد جامعه، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس های ابرازگری هیجانی، آمادگی به اعتیاد و مقابله ی مذهبی پارگامنت استفاده شد. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش همه ی موارد اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک های ابراز هیجان به جز سبک صمیمیت با گرایش به اعتیاد دانشجویان همبستگی منفی معنی داری وجود داشت. همچنین بین سبک مقابله ی مذهبی مثبت و گرایش به اعتیاد در دانشجویان نیز همبستگی منفی؛ و بین سبک مقابله ی مذهبی منفی و گرایش به اعتیاد در دانشجویان همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. نتایج حاصل از رگرسیون نیز نشان داد که سبک های ابراز هیجان و مقابله ی مذهبی پیش بینی کنند ه های خوبی برای آمادگی به اعتیاد در دانشجویان به شمار می آیند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر همسو با دیگر پژوهش های انجام شده نشان می دهد که سبک های ابراز هیجان و مقابله ی مذهبی می تواند سهمی مهم در گرایش و آمادگی دانشجویان به اعتیاد داشته باشد. بنابراین باید اقدامات پیشگیرانه در این زمینه صورت گیرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی جهت گیری مذهبی و رضایت از زندگی با میانجی گری مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت است. طرح پژوهش حاضر از نوع طرح های همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری است و جامعه ی آماری آن دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1401-1400 است. از طریق روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 311 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شدند و ابزارهای جهت گیری مذهبی بای مالت (1999) و رضایت از زندگی (1985) و راهبردهای مقابله ی مذهبی پارگامنت (1998) و مقیاس عاطفه ی مثبت (1988) مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان داد جهت گیری مذهبی با مقابله ی مذهبی رابطه دارد. همچنین یافته ها حاکی از آن است که مقابله ی مذهبی با رضایت از زندگی رابطه دارد به علاوه جهت گیری مذهبی با عاطفه ی مثبت ارتباط دارد و عاطفه ی مثبت با رضایت از زندگی رابطه دارد و جهت گیری مذهبی از طریق مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت با رضایت از زندگی رابطه دارد و متغیرهای میانجی به یک اندازه تأثیرگذار بودند. چنین توصیه می شود که به منظور افزایش رضایت از زندگی در دانشجویان، مذهب و مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت تقویت شود.