مقدماتی

مقاله حاضر معرفی و نقد مجموعه ی نه جلدی آموزش مقدماتی و متوسطه زبان ژاپنی با عنوان «ماروگوتو» است که توسط «بنیاد ژاپن» و بر اساس استانداردهای این بنیاد در چهار سطح (پایه، مقدماتی، پیش متوسطه و متوسطه) تهیه شده است. در جستار حاضر تلاش شده ویژگی ها و نقاط ضعف و قوت این مجموعه آشکار گردد. بررسی و نقد این مجموعه با نگاهی به شاخصه های ارزیابی رضی (1388) و از منظر صوری و محتوایی انجام شده است. بر اساس نتایجی که از این بررسی حاصل شد، مشخص گردید که در کنار نقاط قوت و شایستگی ها، این مجموعه دارای برخی نقاط ضعف است که جا دارد برای دستیابی به نتایج مطلوب تر در چاپ های بعدی به این نقایص پرداخته و رفع شوند تا بتواند به عنوان یک اثر نسبتاً جدید جایگاه خود را در عرصه ی آموزش زبان ژاپنی پیدا کند. اما به عنوان نتیجه گیری کلی از واکاوی مجموعه می توان گفت که علیرغم وجود برخی مشکلات، نقاط مثبت اثر بیش از نقاط ضعف آن بوده و در مجموع می تواند به عنوان یک منبع آموزشی نسبتاً مطمئن برای زبان آموزانی که هدف اصلی آنها از فراگیری زبان ژاپنی، دستیابی به توانایی گفتاری است مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از نگارش این مقاله، معرفی و بررسی کتاب دو جلدی آموزش مقدماتی زبان ژاپنی باعنوان «گِنکی» است که نخستین بار در سال 1999 میلادی منتشر و در سال های 2011 و 2020 تجدید چاپ شده است. کتاب مذکور، به ویژه در سال های اخیر در بسیاری از مراکز دانشگاهی و غیر دانشگاهی آموزش زبان ژاپنی، در سراسر دنیا مورد استفاده قرار گرفته است. در جستار حاضر تلاش شده علاوه بر معرفی اثر، نقاط ضعف و قوت آن آشکار گردد. بررسی و نقد آن با نگاهی به شاخص های ارزیابی رضی (1388) و از منظر صوری، ساختاری و محتوایی انجام شده است. نتایجی که از واکاوی این اثر حاصل گردید، نشان داد «گنکی» که حاصل همکاری گروهی از متخصصان و اساتید آموزش زبان ژاپنی است، دارای نقاط قوت فراوانی است، اما در کنار این نقاط قوت، نقایص و نقاط ضعفی نیز در آن دیده می شود که در صورت رفع آنها در چاپ های بعدی، این ظرفیت را دارد که به عنوان منبعی نسبتاَ قابل اتکا، نظر مثبت بسیاری از مدرسان زبان ژاپنی و زبان آموزان به ویژه آن گروه از زبان آموزانی که تمایل دارند زبان ژاپنی را مستقل از کلاس و به صورت خود آموز بیاموزند، به خود جلب کند.

وضعیت عادی و متداول انعقاد عقد دلالت بر آن دارد که طرفین در فرایند ایجاد قصد و رضا، پس از بررسی کلیه شرایط و اوضاع و احوال مرتبط با عقد، به تصمیم قاطع می رسند. در کنار این حالت عادی، بر حسب دلایلی، ممکن است توافقات مقدماتی در منعقد شدن عقد نهایی صورت گیرد که موجد آثار حقوقی است. به طور کلی، تعهد یک جانبه به فروش و پیمان حق تقدم دو شکل حقوقی مرسوم در مسیر انعقاد عقد اصلی است که به رغم مشابهت ها باید آن ها را دو نهاد حقوقی مستقل با دو رژیم حقوقی متفاوت در نظر گرفت. پیمان حق تقدم موضوع این پژوهش محل اختلاف نظر بین حقوقدانان و رویه قضایی از باب مفهوم و ماهیت است که قانون گذار فرانسه در اصلاحات اخیر درصدد آن بوده است که ضمن شناسایی آن به منزله یک نهاد مقدماتی قرارداد آثار لازم را بر آن جاری کند. در این جستار، سعی شده مفهوم این نهاد حقوقی به همراه کارکرد های مؤثر آن بررسی و جایگاه آن در حقوق ایران تعیین شود.