سکون سازمانی

مقالة حاضر، در پی سنجش این موضوع است که نوآوری باز ، چگونه می تواند بر تغییر سکون سازمانی برای خلق نوآوری در مدل کسب و کار و بهبود عملکرد شرکت مؤثر باشد. این مطالعه، مدلی نظری را برای کشف رابطة بین متغیرهای پنهان، شکل می دهد، و برای جمع آوری داده های پژوهش، ابزار پرسشنامه را به کار گرفته است. برای بررسی آزمون فرضیه های پژوهش، مدل سازی معادلات ساختاری اجرا شد. این تحقیق، از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق در آن، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعة آماری این پژوهش مدیران شرکت ها و واحدهای فناور کوچک و متوسط مستقر در پارک های علم و فناوری شهر تهران بودند که براساس جدول مورگان، 199 نفر به روش تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج نشان داد نوآوری باز ، اثر واسطه ای در رابطة سکون سازمانی و نوآوری مدل کسب و کار و همچنین، رابطة سکون سازمانی و عملکرد این شرکت ها می گذارد. نوآوری مدل کسب و کار، همچنین اثر مثبت بر عملکرد شرکت می گذارد.

هدف پژوهش بررسی اثر خودبینی رهبران بر انسداد سازمانی با تبیین نقش میانجی تکانه سازمانی و سکون سازمانی در سازمان های دولتی شهر اردبیل می باشد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، به لحاظ روش همبستگی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها پیمایشی است. نمونه آماری تحقیق کلیه سازمان های دولتی شهر اردبیل به حجم 227 نفر با روش نمونه گیری در دسترس است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد. روایی پرسشنامه با روش روایی صوری و سازه بررسی و تایید شده است. پایایی آن نیز بر اساس آلفای کرونباخ به میزان 84/0 است. برای بررسی، تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار Smart PLS و تحلیل مسیر معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد که خودبینی رهبری بر سکون سازمانی با ضریب مسیر 77/0، خودبینی رهبری بر تکانه سازمانی با ضریب مسیر 42/0، خودبینی رهبری بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر 32/0، سکون سازمانی بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر 37/0 و تکانه سازمانی بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر 26/0 تاثیر مثبت و معنادار دارند. بر این اساس خودبینی رهبری بر سکون سازمانی با ضریب مسیر 77/0، بیشترین اثرگذاری و تکانه سازمانی بر انسداد سازمانی با ضریب مسیر 26/0 کمترین تاثیر را داشته است.