قدرت تفکیک پذیری

یکی از مهم ترین مسائلی که سازمان های پروژه محور با آن مواجه اند، مسئله برون سپاری فعالیت ها به منظور تمرکز بر مدیریت یکپارچه آن هاست. صنایع ساخت وساز پروژه ای نیز با توجه به ماهیت خود و گستره کاری وسیعی که دارند، از این امر مستثنی نیستند. انتخاب پیمانکار بر مبنای کمترین قیمت پیشنهادی، نه تنها نتوانسته است از مخاطرات پیش روی کارفرمایان و سرمایه گذاران این صنعت بکاهد، بلکه با وجود توسعه روش های پیش ارزیابی، همچنان از جمله عوامل اصلی در ناکامی پروژه ها و تشدید ریسک های سرمایه گذاری در این حوزه است. در این مقاله، حل مسئله انتخاب و ارزیابی مجدد پیمانکاران با استفاده از روش ناپارامتریک تحلیل پوششی داده ها (DEA) ارائه می شود. تمایلات کارفرمایان بر به کارگیری تعداد زیاد معیارها از طرفی و مواجهه با تعداد اندک پیمانکاران در مناقصات اجرایی به سبب تخصصی بودن کارها از طرف دیگر موجب افزایش تعداد پیمانکاران در مرز کارایی خواهد شد؛ لذا به منظور رفع این مشکل، مدلی تلفیقی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی بازه ای(IAHP) و تحلیل پوششی داده ها توسعه داده می شود. فرایند تحلیل سلسله مراتبی بازه ای به سبب وجود داده های نادقیق در قضاوت خبرگان مدنظر قرار می گیرد. نتایج حاصله، نشان از این قدرت تفکیک پذیری بالای مدل پیشنهادی دارد.

هدف: هدف این مقاله ارزیابی کارایی واحدهای تصمیم گیرنده با به کارگیری مدل برنامه ریزی آرمانی تحلیل پوششی داده ها با محدودیت وزنی و رتبه بندی واحدها با یک روش منحصربه فرد در بانک قوامین می باشد. روش: در این پژوهش برای تعیین کارایی مدیریت شعب استان ها در بانک قوامین نخست مدل  CCR کلاسیک به کارگیری شد. به منظور افزایش قدرت تفکیک پذیری واحدهای تصمیم گیرنده کارا از ناکارا، مدل برنامه ریزی آرمانی با محدودیت وزنی ترکیب شده و یک مدل جدید تحت عنوان برنامه ریزی آرمانی تحلیل پوششی داده ها با محدودیت وزنی ارائه گردید. یافته ها: بر اساس مقادیر خروجی مدل CCR کلاسیک، 16 واحد از 32 واحد تصمیم گیرنده کارا و 16 واحد ناکارا شدند. در مرحله بعد برای تفکیک پذیری بیشتر واحدها مدل برنامه ریزی آرمانی تحلیل پوششی داده ها با محدودیت وزنی به کارگیری شد که نتایج حاصل از آن با نرم اقلیدسی مرتبه اول، از بین 32 واحد تصمیم گیرنده 7 واحد کارا و بقیه ناکارا شدند و نتایج حاصل از نرم بی نهایت، 1 واحد از 32 واحد کارا و بقیه واحدهای تصمیم گیرنده ناکارا شدند. نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که مدل برنامه ریزی آرمانی تحلیل پوششی داده ها با محدودیت وزنی مربوط به نرم بی نهایت در تفکیک و رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده کارا از ناکارا، دارای قدرت تفکیک پذیری بالایی نسبت به مدل CCR کلاسیک و نرم اقلیدسی مرتبه اول است

در چندین دهه گذشته تحلیل پوششی داده ها (DEA) به عنوان تکنیکی برای ارزیابی عملکرد و اندازه گیری کارایی واحدهای تصمیم گیری (DMU)، بر اساس داده های ورودی خروجی آنها معرفی شد. با وجود این، نقصان و ضعف در قدرت تفکیک پذیری و عدم توزیع مناسب وزن ها به عنوان اشکالات عمده در DEA باقی مانده اند. در ادبیات موضوع، مدل هایی برای حل این مشکلات ارائه شده است که این مدل ها مشکلات دیگری از قبیل ناشدنی بودن دارند. در این مقاله با به کار بردن یکی از معیارها از مدل DEA چندمعیاره (MCDEA)که در اواخر دهه 1990 میلادی توسعه یافت، اضافه کردن کرانی پایین برای وزن ها و همچنین ارائه ابتکار و تکنیکی برای تفکیک و رتبه بندی همه واحدهای تصمیم گیری کارا، به دنبال برطرف کردن مشکلات اشاره شده هستیم. برای تست و سنجش قابلیت متد پیشنهادی در مقابل مدل های DEA موجود، به حل و تحلیل نتایج دو مثال عددی می پردازیم.