جمعیت هم گذاشتی

در ایران پیش بینی های جمعیتی به دلیل نبود اطلاعات کمکی، اغلب در سطح ناحیه های بزرگ همانند استان و کشور انجام می شود. اما تولید اطلاعات جمعیتی و ویژگی های آن در سطح کوچک ناحیه <strong>[1]ها (بخش، شهر، ناحیه ی شهرداری و ...)، توان پاسخ گویی به نیازهای آماری پژوهش گران، برنامه ریزان و تصمیم سازان را بالا می برد. با توجه به این که به طور عموم تمامی اطلاعات جمعیتی در کوچک ناحیه ها در دسترس نیستند و داشتن اطلاع از توزیع شمارش<strong>[2] ویژگی های افراد و خانوارها (به عنوان مثال سنی– جنسیتی، نوع خانوار و ...) برای یک کوچک ناحیه ضروری است، لذا شبیه سازی جمعیت کوچک ناحیه ها به صورت هم گذاشتی<strong>[3] با ویژگی هایی که مدنظرند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ازآنجاکه دسترسی به بسیاری از اطلاعات جمعیتی و ویژگی های آن در کوچک ناحیه ها از طریق سرشماری ها امکان پذیر نیست، بسیاری از محققان را بر آن داشته است تا برای دست یابی به اطلاعات مورد نیاز خود از کوچک ناحیه ها به دنبال راه کارهایی باشند. در سال های اخیر روش های مختلفی برای شبیه سازی های جمعیتی ابداع شده است، از جمله ی این روش ها می توان به روش نمونه مبنا اشاره کرد. این مقاله با ارایه راه کارهایی برای اصلاح نقاط ضعف این روش، از آن برای شبیه سازی جمعیت کوچک ناحیه های نمونه با ویژگی های متفاوت به صورت هم گذاشتی برای سال پایه، 1385، استفاده می کند. به علاوه با توجه به چند معیار عمل کرد این روش با اطلاعات سرشماری مقایسه می شود.